Προχωρημένος καρκίνος και το αβέβαιο μέλλον
Πόσο θα ζήσω;
Κανένας δεν μπορεί να είναι βέβαιος πόσο καιρό θα ζήσετε. Ακόμα κι αν ένας από τους γιατρούς σας σας έχει πει ότι έχετε έξι μήνες προσδόκιμο ζωής, (ίσως επειδή τους ρωτήσατε ευθέως), είναι σημαντικό να θυμάστε ότι αυτό είναι μόνο μια εκτίμηση.
Μπορεί να ζήσετε περισσότερο, ή δυστυχώς λιγότερο. Γενικά θα έχετε πιθανώς «καλές μέρες» που θα αισθάνεστε καλά και θα είστε θετικά διακείμενοι προς τη ζωή και «κακές ημέρες» όπου τα ενεργειακά σας αποθέματα είναι χαμηλότερα.
Είναι σημαντικό να το υπολογίσετε αυτό ώστε να εκτιμήσετε τις μέρες που αισθάνεστε καλά.
Ακόμη και με τις σύγχρονες ιατρικές εξετάσεις και τις ακτίνες X είναι μερικές φορές δύσκολο να πει κάποιος ποια, ακριβώς, επίδραση έχει ο καρκίνος στο σώμα σας. Αυτό είναι που καθιστά πολύ δύσκολο για τους γιατρούς ή τις νοσοκόμες σας να προβλέψουν ακριβώς πότε πλησιάζετε στο τέλος της ζωής.
Εντούτοις υπάρχουν μερικές φυσικές αλλαγές που μπορούν να συμβούν στο σώμα που μπορούν να υποδηλώσουν ότι κάποιος πλησιάζει στις τελικές ημέρες ή τις ώρες της ζωής του.
Απώλεια της ενέργειας
Όσο προχωράει η ασθένεια θα διαπιστώσετε ότι γίνεστε πιο αδύναμοι και αισθάνεστε πιο κουρασμένοι. Μπορεί βαθμιαία να αισθανθείτε λιγότερο ικανοί να ανταποκριθείτε στις υποχρεώσεις σας και επίσης να έχετε λιγότερο ενδιαφέρον να αναπτύξετε δραστηριότητες που απολαμβάνατε μέχρι τώρα. Η ανάγκη σας για την παρέα και για δραστηριότητες μπορεί να διαφοροποιείται από μέρα σε μέρα.
Οι άνθρωποι διαπιστώνουν ότι κοιμούνται όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια της ημέρας και χάνουν επίσης τη δύναμη τους. Μερικοί άνθρωποι διαπιστώνουν ότι, βαθμιαία, χρειάζονται λιγότερους ανθρώπους γύρω τους. Όσο η ενέργειά σας μειώνεται, ίσως να επιθυμείτε μόνο τον σύντροφο σας ή τους πιο κοντινούς συγγενείς σας γύρω σας.
Πλησιάζοντας πολύ στο τέλος της ζωής, ίσως αισθανθείτε πως θέλετε να αποσυρθείτε ακόμη κ από εκείνους. Από την άλλη πλευρά, ίσως αισθανθείτε φόβο να μείνετε μόνοι και επιθυμείτε να είναι κάποιος κοντά σας όλη την ώρα. Ακόμη κι αν νοσηλεύεστε στο νοσοκομείο ή σε κάποιον ξενώνα είναι, συνήθως, πιθανό να τακτοποιηθεί αυτό.
Απώλειες
Παρόλο που ο θάνατος είναι η τελική απώλεια, άλλες «απώλειες» πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια μιας ασθένειας τελικού σταδίου. Στις παραπάνω μπορούν να συμπεριληφθούν η διακοπή της εργασίας, η δυσκολία στη μετακίνηση και η διακοπή της οδήγησης.
Παρόλο που αυτή η πορεία μπορεί να καταστεί βοηθητική στο να εξοικειώνεστε με την ιδέα του θανάτου και βαθμιαία να αποσύρεστε από τη ζωή και τις υποχρεώσεις, μπορεί επίσης να σας δημιουργήσει θλίψη και αισθήματα ανεπάρκειας.
Το άτομο που πλησιάζει τον θάνατο χρειάζεται, συχνά, να πενθήσει για αυτά που χάνει. Αυτό είναι ένα φυσικό μέρος της διαδικασίας του θανάτου.
Αντιμετώπιση
Δεν υπάρχει ο κατάλληλος ή ο μη κατάλληλος τρόπος για να αντιμετωπίσει κάποιος τον επερχόμενο θάνατο ή να αντιμετωπίσετε την πραγματικότητα πως ο σύντροφος ή ο φίλος σας πρόκειται να πεθάνει. Μπορείτε μόνο να ανακαλύψετε ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για εσάς.
Εξαρτάται από τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά το πώς θα αποδεχτεί το θάνατο με τον δικό του μοναδικό τρόπο και ρυθμό. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν τελικά το αίσθημα της γαλήνης και εμφανίζονται έτοιμοι να αποχωρίσουν όταν έρχεται η ώρα. Είναι λογικό να κλάψετε και δεν χρειάζεται να δείξετε γενναιότητα.
Εάν αποκρύψετε τα συναισθήματά σας, εσείς και οι άνθρωποι που αγαπάτε δεν θα έχετε την ευκαιρία να αποκαλύψετε τι υπάρχει μέσα στις καρδιές σας. Εάν διαπιστώνετε ότι πρέπει να μιλήσετε σε κάποιον για το πώς νιώθετε, και το βρίσκετε δύσκολο να μιλήσετε στους πιο στενούς σας ανθρώπους (ίσως επειδή είναι πάρα πολύ απογοητευμένοι ), μπορεί να βοηθήσει το να μιλήσετε σε έναν έμπιστο φίλο ή έναν ειδικό της ψυχικής υγείας.
Μιχάλης Πατρικαρέας
Ψυχολόγος - Κοινωνιολόγος