Εσείς και η διάγνωση του παιδιού σας με καρκίνο...
Η ασθένεια του παιδιού σας είναι ένα γεγονός το οποίο επιφέρει πολλές αλλαγές στη ζωή σας.
Προς βοήθειά σας στην αντιμετώπιση των αλλαγών αυτών που ανακύπτουν, θα μπορούσατε να λάβετε υπ’ όψιν σας τις παρακάτω προτάσεις:
- Δημιουργήστε προσωπικό χρόνο: Προσπαθήστε να συνεχίσετε την ενασχόληση με πράγματα που κάνατε πριν τη διάγνωση του παιδιού σας. Επ’ ουδενί μην αισθάνεστε ένοχοι επειδή έχετε ανάγκη από χρόνο για τον εαυτό σας. Επιπλέον, κάντε μία προσπάθεια για να βρείτε κάποιες ιδιωτικές στιγμές κατά τις οποίες θα μοιράζεστε με τον/τη σύντροφό σας ή στενούς σας φίλους τις δικές σας ανησυχίες. Μην επιτρέψετε όμως να περιστραφεί όλη η κουβέντα γύρω από το παιδί που νοσεί.
- Προετοιμαστείτε για μεγάλη αναμονή: Ανακαλύψτε τρόπους ώστε να κάνετε την αναμονή σας κατά τη διάρκεια των επισκέψεων στους γιατρούς ή την παραμονή στο νοσοκομείο λιγότερο ματαιωτική και απογοητευτική. Έχετε μαζί σας κάτι για να απασχολείστε ή να διαβάζετε ενόσω το παιδί σας κοιμάται ή και κάτι το οποίο δεν απαιτεί την προσοχή σας.
- Στραφείτε στη θεραπευτική ομάδα για υποστήριξη: Τα θεραπευτικά κέντρα διαθέτουν κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό στο οποίο μπορείτε να απευθυνθείτε για τις όποιες ανησυχίες σας. Κάντε χρήση των γνώσεων και της εμπειρίας τους.
- Ελάτε σε επαφή με ομάδες υποστήριξης: Το θεραπευτικό κέντρο μπορεί να σας προτείνει μερικές ομάδες υποστήριξης στις οποίες θα έρθετε σε επαφή με άλλους γονείς παιδιών με καρκίνο. Η κοινότητα διαθέτει επίσης πηγές που μπορούν να σας προσφέρουν υποστήριξη και πληροφόρηση. Μπορούν να σας πουν το πώς άλλοι γονείς αντιμετώπισαν, ή ακόμη αντιμετωπίζουν, καταστάσεις παρόμοιες με αυτές που εσείς βιώνετε.
- Μοιραστείτε τη φροντίδα του παιδιού με το/τη σύντροφό σας ή άλλα κοντά προς την οικογένεια πρόσωπα: Παραδείγματος χάριν, εάν το παιδί σας νοσηλεύεται για μακρύ διάστημα, εσείς και ο/η σύζυγός σας ή φίλοι και συγγενείς, μπορείτε να αναλάβετε να μένετε εναλλάξ στο πλευρό του. Επιτρέποντας σε άλλους να σας βοηθήσουν, όχι μόνο έχετε τη δυνατότητα να κάνετε ένα διάλειμμα από το νοσοκομείο και ό,τι αυτό συνεπάγεται, αλλά και να βοηθήσετε να μην απομακρυνθείτε ο ένας σύντροφος από τον άλλον, κάτι που συμβαίνει συχνά όταν ο ένας από τους δύο εμπλέκεται περισσότερο στη θεραπεία του παιδιού.
