Ψυχίατρος
Ψυχίατρος είναι ο γιατρός που ειδικεύεται στη θεραπεία των ψυχικών ασθενειών.
Ο ψυχίατρος περιθάλπει τις ασθένειες που συνδέονται με τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής, είτε είναι φυσικής (βιολογικής), είτε ψυχολογικής, είτε κοινωνικής προέλευσης.
Η κατάθλιψη, η νεύρωση, οι ψυχώσεις, οι ψυχοσωματικές ασθένειες, το στρες (το άγχος), η εξάρτηση από το αλκοόλ, τα προβλήματα της προσαρμογής σε μια νέα κατάσταση, είναι τέτοια παραδείγματα.
Έχει πτυχίο πρώτα από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου (6 χρόνια) και στη συνέχεια έχει ειδικευτεί (για άλλα 5 χρόνια) στην ψυχιατρική.
Αποκτά την άδεια άσκησης στην ψυχιατρική ειδικότητα μετά από επιτυχείς εξετάσεις στην έδρα της ψυχιατρικής, της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου.
Στη συνέχεια χρειάζεται και άδεια από την τοπική Νομαρχία. Η ελάχιστη χρονική διάρκεια σπουδών του ψυχίατρου, είναι λοιπόν συνολικά, 11 πανεπιστημιακά χρόνια.
Αρκετοί επαγγελματίες ασχολούνται με τα προβλήματα της ψυχικής υγείας, αλλά ο ψυχίατρος είναι ο μόνος που μπορεί να προσφέρει μια ιατρική διάγνωση και μια πλήρη θεραπεία του πάσχοντα, συμπεριλαμβανομένης της συνταγογράφησης των φαρμάκων στην ψυχιατρική, τόσο στο βιολογικό, όσο και στο κοινωνικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Μπορεί κάποιος να τον συμβουλευθεί άμεσα ή με τη σύσταση άλλου επαγγελματία της υγείας, όπως ο γιατρός της οικογένειας παραδείγματος χάρη. Ο ψυχίατρος εργάζεται σε ιδιωτικό γραφείο ή σε νοσοκομείο και μπορεί να συνεργαστεί για τη βελτίωση του ασθενούς, με ψυχολόγους, εργοθεραπευτές, κοινωνικούς λειτουργούς και νοσηλευτές μεταξύ άλλων.
Ο σωστός ψυχίατρος χρειάζεται όχι μόνον τις τυπικές επιστημονικές γνώσεις και τα δεδομένα της σύγχρονης ψυχιατρικής, αλλά πρέπει επίσης να διαθέτει μεγάλη ευρύτητα αντίληψης της ανθρώπινης φύσης, πλατιά παιδεία και ειδικές ικανότητες παρατηρητικότητας, όπως να ακούει (να αντιλαμβάνεται) πίσω από τις λέξεις που εκφέρει ο ασθενής του και να βλέπει (να κατανοεί τι βλέπει) το σύνολο των εκφράσεων, στάσεων και κινήσεων του ασθενούς του.
Ο ψυχίατρος πρέπει να έχει την ψυχική ευλυγισία ώστε να κραδαίνεται συγκινησιακά, νιώθοντας το συναίσθημα του ανθρώπου που αναλαμβάνει να υποστηρίξει, να έχει τη δύναμη της αμερόληπτης και ουδέτερης κρίσης και απόφασης, να διαθέτει συνθετικές ικανότητες ώστε να δημιουργεί από όλα τα στοιχεία που έχει συλλέξει, μια συνολική εικόνα για το πρόβλημα και την πορεία της ρεαλιστικής λύσης του.