Θα ξεκινήσω με την λέξη ΖΩ. Μετά από 13 χρόνια αγώνα με τον καρκίνο είμαι εδώ και μπορώ να σας πω με πολύ αισιοδοξία ότι ναι τον πολεμάω και θα συνεχίσω.

Όταν ήρθα αντιμέτωπη πρώτη φορά με τον καρκίνο δεν ήξερα και πολλά πράγματα, δεν ήμουν ενημερωμένη.

Τακτικές εξετάσεις έκανα αυτές που κάνει μία γυναίκα στα 32 χρόνια της. Καλοκαιρινές διακοπές οικογένεια με τα παιδιά , χαρούμενοι όλοι μαζί στην παραλία και έτσι όπως είμαι ξαπλωμένη παρατηρώ στον αριστερό μαστό ένα περίεργο πρήξιμο με έντονη κοκκινίλα.

Πανικόβλητη και εφόσον χαλάω τις διακοπές όλων αρχίζω τις επισκέψεις στους γιατρούς.

Οι διαγνώσεις διαφέρουν μια και στην επαρχία ειδικότητες δεν υπάρχουν , φεύγω σε μεγάλο αντικαρκινικό κέντρο όπου εκεί μετά από εξετάσεις μου ανακοινώνεται διηθητικός καρκίνος του μαστού στο τέταρτο στάδιο. Φεύγει η γη κάτω από τα πόδια μου, σε δευτερόλεπτα σαν κινηματογραφική ταινία περνάει όλη η ζωή μπροστά μου, και βλέπω τον θάνατό μου.

Η  αντίδραση μου εντελώς παράλογη, εγώ δεν κάνω τίποτα, ούτε χημειοθεραπείες ούτε μαστεκτομή και φεύγω. Ο γιατρός μου  και 2 συγγενείς μου με κυνηγάνε να με συνετίσουν για να ακολουθήσω τις συμβουλές των γιατρών. Η απόφαση πάρθηκε πρώτα χημειοθεραπείες μετά χειρουργείο και πάλι χημειοθεραπείες. Στην πρώτη που έκανα σε 6 μέρες άρχισαν να πέφτουν τα μαλλιά μου. Θεέ μου, τι πόνος!

Πήγαινα στον καθρέφτη κοιτούσα τον εαυτό μου και τραβούσα μόνη μου τα μαλλιά μου να τα βγάλω. Καθόμουνα  χτυπούσα το κεφάλι μου στον τοίχο και έκλαιγα. Κάθε μέρα και ένας χειρότερος πόνος. Μαλλιά, παρενέργειες, περούκα, πόνος, όλη η ζωή μου καταστροφή. Στήριξη από κανέναν εκτός από δύο φίλες.

Δυστυχώς στα δύσκολα κάποιοι δεν αντέχουν και φεύγουν σκεπτόμενοι πάντα τους εαυτούς τους. Δύο παιδιά τα οποία το ένα στην εφηβεία και το άλλο 10 ετών. Μάνα μου ποιόν να πρωτοκλάψω. Χειρουργήθηκα μπορώ να πω με επιτυχία γιατί κατόπιν έμαθα ότι το περιστατικό μου όταν το είδαν μου έδιναν μόνο 4 μήνες ζωή γι αυτό και μου έκαναν πρώτα χημειοθεραπεία, πιστεύοντας να σμικρύνουν τον όγκο το οποίο και κατάφεραν.

Από εκεί και πέρα άρχισα να βλέπω ποιο αισιόδοξα τον καρκίνο και γνωρίζοντας τον καλύτερα αρχίσαμε να γινόμαστε φιλαράκια και καθημερινά δενόμασταν ακόμη περισσότερο. Άρχισε να γίνετε τρόπος ζωής για μένα και το ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι από εδώ και στο εξής θα αφιερωθώ στην ενημέρωση για την πρόληψη του καρκίνου.

Ασχολήθηκα ενεργά μαθαίνοντας και ενημερώνοντας και έφτασα στο σημείο πλέον να λέω ευχαριστώ Θεέ μου για το δώρο που μου έστειλες και μπόρεσα να γίνω πολύ καλύτερος άνθρωπος. Ευχαριστώ όσους με στήριξαν, τον πρίγκιπα μου, που με γνώρισε καρκινοπαθή και με έκανε να αισθανθώ ξανά γυναίκα, τα παιδιά μου που είναι πάντα κοντά μου.


Με λένε ΕΦΗ έχω καρκίνο μαστού, ζω με τον καρκίνο μου 13 χρόνια & ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!

BeStrong.org.gr - 22.04.14