Γιατί να μιλήσεις σε κάποιον ή να ακούσεις κάποιον που έχει καρκίνο;
Η ομιλία είναι η καλύτερη μέθοδος επικοινωνίας
Υπάρχουν φυσικά πολλοί διαφορετικοί τρόποι επικοινωνίας - φιλώντας, αγγίζοντας, γελώντας, κατσουφιάζοντας ακόμη και να παρευρισκόμαστε με κάποιον χωρίς να μιλάμε.
Εντούτοις, η ομιλία είναι ο πιο αποτελεσματικός και συγκεκριμένος τρόπος που έχουμε για επικοινωνία. Είναι ο καλύτερος τρόπος για μια σαφή επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Άλλοι τρόποι είναι πολύ σημαντικοί, αλλά συχνά για να είναι χρήσιμοι πρέπει να μιλήσουμε πρώτα. Είναι πολλά πράγματα που μια συνομιλία μπορεί να κάνει και υπάρχουν πολλοί λόγοι για να μιλήσουμε.
Υπάρχουν προφανείς λόγοι - όπως η εξήγηση στα παιδιά να μην αγγίξουν τον καυτό φούρνο, το να πεις ένα αστείο, το να ρωτήσεις για τα αποτελέσματα ποδοσφαίρου και ούτω καθεξής.
Αλλά υπάρχουν επίσης λιγότερο προφανείς λόγοι για να μιλήσει κανείς και ένας από αυτούς είναι η απλή ανθρώπινη επιθυμία να συνδεθούμε / επικοινωνήσουμε με άλλους ανθρώπους και να ακουστούμε.
Απλά μιλώντας μπορεί να βοηθήσει στο να μειωθεί η θλίψη
Συχνά, ιδιαίτερα όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά, οι άνθρωποι μιλούν προκειμένου να απαλλαγούν από αυτό που τους ενοχλεί από μέσα τους και για να ακουστούν. Αυτό απελευθερώνει ένα κομμάτι της πίεσης, το οποίο βοηθά το πρόσωπο για να αισθανθεί καλύτερα.
Η ομιλία μπορεί να αποτελέσει μια τεράστια ανακούφιση. Έτσι, μπορεί κανείς να παρέχει ανακούφιση σε ένα άρρωστο με το να ακούει απλά ή με το να του επιτρέψει να μιλήσει. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να βοηθήσετε το φίλο σας ακόμα κι αν δεν έχετε όλες τις απαντήσεις.
Στην πραγματικότητα, η καλή ακρόαση είναι γνωστή ως βοηθητική από μόνη της. Μια ενδιαφέρουσα ερευνητική μελέτη πραγματοποιήθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες στις οποίες διάφοροι άνθρωποι δίδαξαν τις απλές τεχνικές καλής ακρόασης.
Οι εθελοντές ασθενείς ήρθαν έπειτα για να μιλήσουν για τα προβλήματά τους. Οι ακροατές σε αυτήν την μελέτη δεν είχαν άδεια να πουν ή να κάνουν τίποτα. Κούνησαν συγκαταβατικά το κεφάλι και έλεγαν «καταλαβαίνω» ή «πείτε μου περισσότερα».
Δεν τους επιτράπηκε να υποβάλουν ερωτήσεις ή να πουν τίποτα για τα προβλήματα που οι ασθενείς περιέγραφαν. Στο τέλος της ώρας, σχεδόν όλοι οι ασθενείς σκέφτηκαν ότι είχαν μια πολύ καλή βοήθεια και υποστήριξη και μερικοί απ' αυτούς απευθύνθηκαν στους «θεράποντες» για να ρωτήσουν εάν θα μπορούσαν να τους δουν πάλι και για να τους ευχαριστήσουν για τη θεραπεία. Αξίζει πάντα να θυμόμαστε ότι δεν είναι απαραίτητο να έχουμε όλες τις απαντήσεις, το να ακούμε απλά τις ερωτήσεις βοηθά!
Οι δικές μας σκέψεις & σιωπή μπορούν να κάνουν τελικά ζημιά
Ένας από τους λόγους που φίλοι και οικογένεια αποφεύγουν να μιλήσουν με τον ασθενή, είναι γιατί μιλώντας του σχετικά με τους φόβους ή τις ανησυχίες τους, μπορεί να του δημιουργήσουν όντως αυτά τα συναισθήματα, ακόμα και αν ο ασθενής δεν τα είχε.
Έτσι, αν ένας φίλος μπορεί να πει στον εαυτό του «εάν ρωτήσω τον φίλο μου εάν έχει ανησυχήσει για την ακτινοθεραπεία και δεν έχει ανησυχήσει μέχρι τώρα μπορεί να τον κάνω εγώ να ανησυχήσει γι’ αυτό. Εντούτοις, αυτό δεν συμβαίνει! Έρευνα έχει γίνει από τους ψυχολόγους που μιλούν με ανθρώπους με ασθένειες που δεν μπορούν να θεραπευτούν.
Η έρευνα έχει δείξει ότι συνομιλίες μεταξύ των ανθρώπων που ήταν άρρωστοι και συγγενών / φίλων τους δεν δημιούργησαν νέους φόβους και ανησυχίες. Στην πραγματικότητα ισχύει το αντίθετο, η μη ομιλία για έναν φόβο το καθιστά μεγαλύτερο.
Οι άνθρωποι που δεν έχουν κανένα για να μιλήσουν είναι πιθανότερο να είναι ανήσυχοι και καταθλιπτικοί. Έρευνα επίσης, έχει δείξει ότι όταν οι άνθρωποι είναι σοβαρά άρρωστοι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά τους είναι ότι άλλοι άνθρωποι δεν τους μιλούν και έτσι αισθάνονται απομονωμένοι, κάτι που τους κάνει να αισθάνονται ακόμα χειρότερα.
Συχνά, εάν ένα πρόσωπο ανησυχεί πολύ για κάτι και δεν έχει κανένα να μιλήσει βρίσκει ιδιαίτερα δύσκολο να μιλήσει και για οτιδήποτε άλλο σε κανένα. Ένας από τους λόγους ότι οι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο το να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους είναι η ντροπή. Πολλοί άνθρωποι ντρέπονται για μερικά από τα συναισθήματά τους, ιδιαίτερα τους φόβους και τις ανησυχίες τους. Φοβούνται κάτι αλλά θεωρούν ότι δεν θα έπρεπε να φοβούνται και έτσι ντρέπονται που έχουν το συναίσθημα του φόβου.
Μια από τη μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείτε να προσφέρετε στο φίλο ή το συγγενή σας είναι να ακούσετε τους φόβους τους και να μείνει κοντά όταν τους έχετε ακούσει. Με το να μην αλλάξετε θέμα ή να τους κάνετε να αισθανθούν ότι είναι ανόητοι για την κατοχή των φόβων τους δείχνετε ότι τους δέχεστε και τους καταλαβαίνετε. Αυτό, από μόνο του, θα βοηθήσει να μειωθεί ο φόβος και η ντροπή για αυτό που αισθάνονται.
Έτσι, έχετε να κερδίσετε και τίποτα να χάσετε με την προσπάθεια να μιλήσετε και να ακούσετε κάποιον που μόλις έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Το να ξεκινήσει κανείς μια συνομιλία σε αυτές τις περιστάσεις μπορεί να τον κάνει να αισθανθεί αδέξιος και ενοχλητικός. Εντούτοις, υπάρχουν τρόποι να υπερνικηθούν αυτές οι δυσκολίες κάτι που εξετάζεται και παρακάτω.
Εμπόδια στην ομιλία
Υπάρχουν έξι σημαντικοί τύποι εμποδίων στην ελεύθερη επικοινωνία ανάμεσα σε εσάς και του προσώπου που είναι διαγνωσμένος. Είναι:
- Το πρόσωπο που είναι άρρωστο θέλει να μιλήσει αλλά εσείς όχι.
- Το πρόσωπο που είναι άρρωστο δεν θέλει να μιλήσει αλλά εσείς θέλετε.
- Το πρόσωπο που είναι άρρωστο θέλει να μιλήσει, αλλά αισθάνεται ότι δεν πρέπει να μιλήσει.
- Δεν ξέρετε πώς να ενθαρρύνετε το άτομο με καρκίνο για να μιλήσετε.
- Το πρόσωπο που είναι άρρωστο φαίνεται να μην θέλει να μιλήσει, αλλά πραγματικά έχει ανάγκη γι’ αυτό.
- Δεν ξέρετε αυτό που είναι καλύτερο και δεν θέλετε να πείτε τίποτα που μπορεί να καταστήσει τα πράγματα χειρότερα.
Αυτά φαίνονται σαν σημαντικά εμπόδια. Εντούτοις, υπάρχουν τρόποι να γίνει κανείς ικανός να ακούσει και να μιλήσει χωρίς να συντρίψει το φίλο ή το συγγενή του. Υπάρχουν επίσης τρόποι με οποίους μπορείτε να δείτε εάν πρέπει ή εάν θέλουν να μιλήσουν ή όχι. Στο επόμενο τμήμα θα εξετάσουμε τα βασικά βήματα που το κάνουν αυτό πιθανό.