Ομάδα Υγείας

Ο γιατρός λοιπόν, θα πρέπει να αποφεύγει το δίλημμα ναι ή όχι στην ενημέρωση όλων των ασθενών αδιακρίτως, χωρίς πριν να λάβει υπ’ όψιν του την προσωπικότητα του κάθε ασθενούς και την ιδιοσυγκρασία του.

Έτσι αφού, μετά από εκτίμηση της προσωπικότητας του ασθενή και τη στάθμιση των ιδιαίτερων συνθηκών του περιβάλλοντος του, θα πρέπει να είναι σε θέσει να κρίνει εάν και ποτέ θα γίνει η ενημέρωση του ασθενούς.

Η ενημέρωση του ασθενούς θα πρέπει να μην καταλήγει σε βάρος ψυχοκοινωνικής απαρτίωσης του. Σεβασμός, επομένως δεν σημαίνει, ούτε είναι δεοντολογικό να προβαίνει ο γιατρός σε ψευδή πληροφόρηση, διότι όταν η συναισθηματική σύζευξη γιατρού - ασθενή είναι ισχυρή, κάθε ψυχολογική αντίδραση του ασθενή, μπορεί να αντιμετωπιστεί ικανοποιητικά.

Σημαντική επίσης, παράγοντες στην ενημέρωση του ασθενούς είναι διάθεση επαρκούς χρόνου, καθώς και η ποιότητα της επικοινωνίας γιατρού - ασθενή. Ο ρόλος του νοσηλευτή ως μέλος της ομάδας υγείας (ανακουφιστική παρηγορητική αγωγή), συνίσταται στο να παρατηρεί τον ασθενή, να είναι ευαισθητοποιημένος, να είναι συνεργάσιμος και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ασθενούς.

Είναι το άτομο το οποίο αποτελεί τον συνδετικό κρίκο μεταξύ του ασθενούς, του περιβάλλοντος του και της υπόλοιπης ομάδας.

Οι συζητήσεις μεταξύ των ασθενών νοσηλευτών με θέματα σχετικά με την νόσο και το θάνατο είναι εξέχουσας σημασίας αλλά και εξαιρετικά δύσκολες. Η ουσιαστική επικοινωνία μεταξύ των νοσηλευτών ασθενών και νοσηλευτών συγγενών μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την συνεχόμενη εκπαίδευση και ενημέρωση τους σε τέτοια θέματα.

Θα πρέπει λοιπόν οι νοσηλευτές να αντιμετωπίσουν πρωτίστως τους δικούς τους φόβους και ανασφάλειες και σε συνδυασμό με την συνεχή εκπαίδευση να μάθουν πώς να επικοινωνούν αποτελεσματικά με τους ασθενείς και το οικογενειακό τους περιβάλλον. 


Οικογένεια

Ο καρκίνος επιδρά σε όλη την οικογένεια με πολλούς τρόπους. Γι’  αυτό είναι πολύ σημαντικό οι γιατροί να ρωτούν για τυχόν οικογενειακά και κοινωνικά τους προβλήματα. Τα θέματα που συζητούν πιο συχνά οι έλληνες γιατροί με τους ασθενείς είναι οικογένεια και σπανιότερα επικεντρώνονται στις ανησυχίες τους σε πνευματικά ζητήματα.

Η σχέση μεταξύ της ομάδας υγείας και του ασθενή είναι τριαδική και όχι δυαδική, εμπεριέχοντας τους λειτουργούς υγείας, τον ασθενή και την οικογένεια. Το κάθε μέλος στηρίζει την σχέση των άλλων δυο και ο καθένας επηρεάζεται από το τι συμβαίνει στην τριαδική αυτή σχέση.

Οι ασθενείς και τα μέλη των οικογενειών έχουν ανάγκη να νιώθουν ότι στηρίζονται. Η οικογένεια πρέπει να αντιμετωπίζει και να προσπαθεί να συνειδητοποιήσει το νόημα του καρκίνου για τον ίδιο τον ασθενή, για κάθε μέλος ξεχωριστά και για την οικογένεια ως σύνολο. Καθώς η απειλητική για την ζωή ασθένεια εξελίσσεται, τα μέλη της οικογένειας αναλαμβάνουν νέους ρόλους και ευθύνες.

Ο καρκίνος είναι μια οικογενειακή ασθένεια, αφού διαρρηγνύει τις σχέσεις μεταξύ όλων των μελών. Τα μέλη της οικογένειας στηρίζουν τους ασθενείς αλλά πολύ συχνά έχουν αντίθετη γνώμη τόσο για τις επιθυμίες του ασθενούς τους όσο και για τις συστάσεις και οδηγίες της ομάδας λειτουργών υγείας που τον περιθάλπει. Σε περιπτώσεις που οι ασθενείς είναι ανήμποροι και ανίκανοι να αναλάβουν οποιαδήποτε ευθύνη, οι αποφάσεις σχετικά με την νόσο που λαμβάνονται εξ’ ολοκλήρου από την ίδια την οικογένεια.

Η πολιτισμική κληρονομιά της οικογένειας και του ασθενή είναι ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τον καρκίνο. Άλλοι παράγοντες είναι οι προϋπάρχουσες εμπειρίες, η κοινωνικοοικονομική κατάσταση, η προσωπικότητα του ατόμου, οι οποίοι επηρεάζουν τόσο την έννοια του καρκίνου. Είναι σημαντικό να αναφέρουμε τους στενούς δεσμούς που διέπουν την ελληνική οικογένεια ιδιαίτερα σε σοβαρά ζητήματα όπως ο καρκίνος.

Οι ικανοποιητικές οικογενειακές σχέσεις μπορούν να βοηθήσουν τους ασθενείς καλύτερα στην προσαρμογή τους στη διάγνωση και στην θεραπεία. Είναι απαραίτητη λοιπόν η παρουσία της ομάδας της ανακουφιστικής παρηγορητικής αγωγής, ώστε να στηρίζουν το οικογενειακό περιβάλλον αφού και αυτοί νοσούν μαζί με τον ασθενή που φροντίζουν, για να μπορέσουν έτσι και αυτοί από την πλευρά τους να επικοινωνήσουν καλύτερα με τον ασθενή και να αντιληφθούν ποιο είναι καλύτερο για την ποιότητα ζωής του.

Στις  περιπτώσεις που το οικογενειακό περιβάλλον και οι συγγενείς, γνωρίζουν την αλήθεια για την νόσο του δικού τους ανθρώπου και προσπαθούν να την αποκρύψουν, είναι πιθανό να μεταβιβάσουν τους φόβους τους και το άγχος στον ασθενή ακόμα και μέσω της μη λεκτικής επικοινωνίας.

Επιπλέον, για κάποιους ασθενείς που υποψιάζονται αλλά ελπίζουν, η άγνοια και η αβεβαιότητα μπορεί να προκαλέσουν περισσότερο άγχος και ανασφάλεια από την βεβαιότητα της ασθένειας. Σε σχέση με τις άλλες χώρες στην Ελλάδα, το οικογενειακό περιβάλλον ακόμη προσπαθούν να προστατέψουν τους ασθενείς τους από την αποκάλυψη της αλήθειας.

BeStrong.org.gr - 24.03.14