«Η παραμονή του στο νοσοκομείο διήρκεσε δύο μήνες. Το κόστος των νοσηλίων ανέρχεται σε 200.000 δολάρια. Η ασφάλεια του Δημοσίου έχει δώσει 23.000 ευρώ, έχει κάνει περικοπές και έχει αναστείλει επ΄ αόριστον τα έξοδα των νοσηλίων σε νοσοκομεία του εξωτερικού. Είναι άμεση ανάγκη να κάνει ακτινοθεραπεία με πρωτόνια στη Γαλλία. Η παραμονή του εκεί θα διαρκέσει τρεισήμισι μήνες και το κόστος της ακτινοθεραπείας είναι μεγάλο». Το κείμενο αυτό δεν ήταν παρά έκκληση για συγκέντρωση χρημάτων, για έναν καθηγητή που διεγνώσθη ότι έχει όγκο στον εγκέφαλο. Υποβλήθηκε σε δύσκολη επέμβαση σε νοσοκομείο των ΗΠΑ. Εκεί οι γιατροί του είπαν πως ήταν άμεση ανάγκη να υποβληθεί σε μία νέα ακτινοθεραπευτική μέθοδο, που δεν εφαρμόζεται στη χώρα μας...

Άνιση είναι η μάχη που δίνουν οι Έλληνες ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο, καθώς στερούνται τα νέα όπλα της ακτινοθεραπείας και «εγκλωβίζονται» στον απαρχαιωμένο εξοπλισμό των δημόσιων νοσοκομείων και στις ουρές. Για όσους πάλι αναζητούν και απαιτούν την καλύτερη - νέας τεχνολογίας- θεραπεία για τους συγγενείς τους, ο ιδιωτικός τομέας και τα νοσοκομεία του εξωτερικού είναι δαπανηρός μονόδρομος.

Το πόσο πίσω είναι η Ελλάδα σε εξοπλισμό και τεχνολογικά μέσα το αποδεικνύουν οι αριθμοί: "Στην Αττική λειτουργούν μόλις 16 δημόσια ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα, εκ των οποίων τα 7 είναι ξεπερασμένης τεχνολογίας - τα κοβάλτια που χρησιμοποιούνται κυρίως ως μέρος μιας ευρύτερης ανακουφιστικής θεραπείας", τονίζει στα «ΝΕΑ» ο κ. Παναγιώτης Παντελάκος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.


Οι επιταχυντές

Αλλά και τα πιο σύγχρονα (γραμμικοί επιταχυντές) αρχίζουν να βγαίνουν εκτός λειτουργίας, καθώς περίπου τα μισά μετρούν από 10 έως και 26 χρόνια ασταμάτητης λειτουργίας. Σημειώνεται πως, ύστερα από 10 χρόνια η τεχνολογία των γραμμικών επιταχυντών θεωρείται ξεπερασμένη, ενώ στη 15ετία τα μηχανήματα πρέπει να αποσύρονται. Οι όποιες άλλωστε προσπάθειες των υπευθύνων των σχετικών τμημάτων για ανανέωση και εκσυγχρονισμό του εξοπλισμού τους, έχουν πέσει στο κενό αφού οι ιθύνοντες... κωφεύουν, επικαλούμενοι μεταξύ άλλων και την οικονομική κρίση. "Ακόμη όμως κι αν το αίτημά τους γίνει αποδεκτό, ο χρόνος αναμονής έως ότου εγκατασταθεί το νέο μηχάνημα μπορεί να φτάσει ακόμη και τα πέντε χρόνια, λόγω της απαράδεκτης γραφειοκρατίας, της εμπλοκής του συστήματος προμηθειών στα νοσοκομεία αλλά και των ενστάσεων των προμηθευτριών εταιρειών μηχανημάτων", λέει ο κ. Παντελάκος.

Οι τεχνολογικές εξελίξεις, ωστόσο, δεν περιμένουν. Η αναζήτηση τρόπων για τη βελτίωση της ακτινοθεραπείας είναι ένα στοίχημα δίχως τέλος για τους ερευνητές. Και οι εξελίξεις που έχουν σημειωθεί στον τομέα αυτόν την τελευταία δεκαετία τους κάνουν να αισθάνονται ισχυρότεροι σε σχέση με το παρελθόν, στο πόλεμο κατά του καρκίνου. Η ακτινοθεραπεία με πρωτόνια είναι πολλά υποσχόμενη για τη θεραπεία των παιδιατρικών καρκίνων, των όγκων της κεφαλής και του τραχήλου αλλά και του καρκίνου του προστάτη. Παρ΄ όλα αυτά, η μέθοδος αυτή απουσιάζει από τη χώρα μας!

Αντίθετα, η Γαλλία, η Ελβετία και οι ΗΠΑ έχουν επενδύσει πολλά στη συγκεκριμένη θεραπεία τα τελευταία τρία χρόνια. Η υπεροχή της συγκεκριμένης μεθόδου σε σύγκριση με τις παλαιότερες, είναι πως η ακτίνα των πρωτονίων εισέρχεται στους ιστούς για μια προκαθορισμένη απόσταση, σταματώντας τη διείσδυσή της ακριβώς στο σημείο που έχουν επιλέξει οι ακτινοθεραπευτές. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος για τον οποίον διακεκριμένοι επιστήμονες όπως ο Πολ Μ. Μπάσι, αναπληρωτής καθηγητής Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, πιστεύουν πως η νέα μέθοδος μπορεί να ωφελήσει ιδιαίτερα τα παιδιά.

Μία ακόμη προηγμένη μέθοδος, η ΙΜRΤ, φαίνεται να αποτελεί καλύτερη επιλογή σε σχέση με την τεχνολογία του... παρελθόντος, καθώς το αποτέλεσμα είναι πολύ πιο στοχευμένο σε σχέση με την κλασική θεραπεία με ακτινοβολία - "η ακτινοβολία εκπέμπεται σε πολλαπλά πεδία, στοχεύει όμως με μεγαλύτερη ακρίβεια (2 χιλιοστά), ενώ παράλληλα ο χρόνος της χρήσης ακτινοβολίας περιορίζεται στα μόλις 5-10 λεπτά κάθε φορά", προσθέτει ο κ. Παντελάκος. Η ΙΜRΤ ακτινοθεραπεία στη χώρα μας όμως συναντάται μόνον σε ιδιωτικά θεραπευτικά κέντρα, παρ΄ ότι στο εξωτερικό αποτελεί σχεδόν τη «στάνταρ» θεραπεία. Οι νέες θεραπείες δεν σταματούν εδώ: η ογκομετρική θεραπεία είναι μια εξελιγμένη μέθοδος καθώς μέσα στο ίδιο μηχάνημα υπάρχει γραμμικός επιταχυντής και αξονικός τομογράφος, επιτρέποντας τη χρήση ακτινοβολίας με ακρίβεια μικρότερη του χιλιοστού!


Ελπίδα για τα παιδιά

Σε αυτό το απαισιόδοξο τοπίο που αφορά τη χώρα μας, η μοναδική ελπίδα που διαφαίνεται στον ορίζοντα είναι η πολυαναμενόμενη άφιξη του πρώτου ακτινοθεραπευτικού μηχανήματος για ανηλίκους ασθενείς στο Παίδων «Π. & Α. Κυριακού», έπειτα από δωρεά του ΟΠΑΠ και με τη βοήθεια του Συλλόγου Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματική Ασθένεια «Φλόγα» αλλά και της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.


Πληρώνουν 59 ευρώ και παίρνουν από το ΙΚΑ 15!

ΚΑΙ ΕΝΩ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ κλινικές κάθε πεδίο, δηλαδή η ακτινοβόληση ενός συγκεκριμένου σημείου, κοστίζει τουλάχιστον 59 ευρώ, το ΙΚΑ επιστρέφει στους ασφαλισμένους λιγότερα από τα μισά: μόλις 15 ευρώ! Οι συγγενείς όμως των καρκινοπαθών μην αντέχοντας να τους βλέπουν να βασανίζονται από την ασθένεια, αναγκάζονται να πληρώσουν από την τσέπη τους ακόμη και 15.000 ευρώ για έναν κύκλο ακτινοθεραπειών. ʼλλωστε, και οι ίδιοι οι γιατροί των δημόσιων νοσοκομείων παραδέχονται πως συχνά γίνονται οι «τροχονόμοι» των ιδιωτικών κλινικών, καθώς είναι υποχρεωμένοι να ενημερώσουν τους ασθενείς τους πως δεν έχουν τα κατάλληλα μέσα για να τους θεραπεύσουν - ιδίως όταν τους δίδεται η δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε καλύτερες εναλλακτικές που τους προσφέρουν περισσότερες πιθανότητες ίασης.


Αναμονή έως τρεις μήνες στα δημόσια νοσοκομεία

ΤΑ ΑΚΤΙΝΟΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΑ τμήματα των δημόσιων νοσοκομείων βρίσκονται σε απόλυτη παρακμή. Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα», όπου συμβαίνει το εξής παράδοξο: αφού απέκτησε τον πιο σύγχρονο εξομοιωτή (με κοινοτικά κονδύλια), αντιμετωπίζει αδυναμία εφαρμογής των περισσότερων θεραπειών λόγω έλλειψης γραμμικού επιταχυντή! "Αλλά και το δεύτερο μηχάνημα (ακτινοβολίας κοβαλτίου) που μπορεί να καλύψει μόνο ένα μικρό μέρος των αναγκών, χρειάζεται επειγόντως αναβάθμιση. Δυστυχώς, οι χωρίς όραμα χειρισμοί της διοίκησης καταδικάζουν το μέχρι πριν από λίγα χρόνια πρωτοπόρο Ακτινοθεραπευτικό Τμήμα σε μαρασμό" υπογραμμίζει στα «ΝΕΑ» ο δρ Γιώργος Πισσάκας, ειδικός γ.γ. της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, συντονιστής διευθυντής Α΄ Ακτινοθεραπευτικού Τμήματος «Αλεξάνδρα».

Κι όλα αυτά όταν το συγκεκριμένο νοσοκομείο θα μπορούσε να δέχεται σε καθημερινή βάση 50 ασθενείς! Έτσι, οι καρκινοπαθείς αναζητώντας αλλού δημόσια θεραπεία, συνωστίζονται στις ουρές που ολοένα αυξάνονται. Στο «Αττικόν» για παράδειγμα, περιμένουν κατά μέσον όρο τρεις μήνες έως ότου να αρχίσουν ακτινοθεραπεία. "Η κατάσταση της ακτινοθεραπείας στον δημόσιο τομέα σήμερα στην Ελλάδα βρίσκεται στο χειρότερο σημείο της. Η διαφορά του εξοπλισμού σε σχέση με τα ιδιωτικά κέντρα γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερη, αφού αυτά γνωρίζοντας την αξία της ακτινοθεραπείας, επενδύουν συνεχώς στη σύγχρονη τεχνολογία. Το πρόβλημα είναι πάρα πολύ μεγάλο και δεν λύνεται με μικρές αποσπασματικές κινήσεις. Ο κ. Αβραμόπουλος ζήτησε και ήδη έχει στα χέρια του την προμελέτη μιας ολοκληρωμένης, εξαιρετικής και εφικτής λύσης που θα μπορέσει να εξαλείψει το τεράστιο αυτό πρόβλημα που στερεί τη δυνατότητα ίασης από τόσους οικονομικά αδύναμους ασθενείς, οι οποίοι δεν έχουν την ευχέρεια τα πληρώσουν τις πανάκριβες πλέον, μονοπωλιακές θεραπείες των ιδιωτικών. Το ερώτημα είναι αν θα έχει και την πολιτική βούληση να την υλοποιήσει" προσθέτει ο κ. Πισσάκας.


Στην Πάτρα

Η κατάσταση στην υπόλοιπη χώρα είναι ίδια και χειρότερη: στην Πάτρα το γενικό νοσοκομείο «ʼγιος Ανδρέας» παραμένει κλειστό, ενώ στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Πατρών ο απαραίτητος εξομοιωτής για την ασφαλή θεραπεία των ασθενών ήταν... άφαντος από το 2006 - έπειτα από πιέσεις και γραφειοκρατικές καθυστερήσεις τοποθετήθηκε πρόσφατα. Συνεπώς, οι κλειστές ακτινοθεραπευτικές κλινικές εντείνουν ακόμη περισσότερο το πρόβλημα της έλλειψης των ιατρικών μηχανημάτων που θα κάλυπταν τις ανάγκες της χώρας μας. Σύμφωνα με ευρωπαϊκή μελέτη, θα έπρεπε να είναι διαθέσιμοι πέντε γραμμικοί επιταχυντές ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους. Παρ΄ όλα αυτά σε όλη την Ελλάδα λειτουργούν μόλις 32, εκ των οποίων οι 12 πιο σύγχρονοι είναι ιδιωτικοί.


ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μάρθα Καϊτανίδη

BeStrong.org.gr - 09.04.12