«Σήμερα θα σου πω μια ιστορία. Πέρασα καρκίνο μαστού»
Πριν λίγες μέρες συνάντησα μία φίλη που είχα μήνες να δω. Μιλήσαμε για τα παιδιά μας, τις δουλειές μας, τον ελάχιστο προσωπικό χρόνο που μας έχει απομείνει, της περιέγραψα πώς είναι πλέον η καινούρια μας καθημερινότητα στο σπίτι με το μωρό, μου εξιστόρησε τις δικές της στιγμές με τις κόρες της στο σπίτι...
Σε μία ώρα αναπληρώσαμε μήνες που δεν είχαμε ιδωθεί...
Καθώς μου μιλούσε, την παρατηρούσα. Ήταν ήρεμη. Κάτι είχε αλλάξει πάνω της.
Στη συμπεριφορά της, αλλά και στην εμφάνισή της. «Πολύ ωραία τα μαλλιά σου! Αυτό το μήκος σου πάει πολύ! Σκέφτομαι να τα κόψω κι εγώ», της είπα.
Το βλέμμα της σκοτείνιασε.
«Μεγάλη ιστορία... Αν μπορούσα δε θα τα έκοβα ποτέ!», μου απάντησε. Προσπαθούσα να καταλάβω το λόγο που είναι τόσο κακό να κόβει κανείς τα μαλλιά του. «Σιγά το πράγμα... Μαλλιά είναι και ξαναμακραίνουν! Γιατί στενοχωριέσαι;», επέμεινα χωρίς να έχω ιδέα για όλα όσα θα ακολουθούσαν.
«Σήμερα θα σου πω μία ιστορία. Την ιστορία μου. Δε μιλάω σχεδόν ποτέ γι’ αυτή, αλλά θέλω να την μοιραστώ μαζί σου. Πέρασα καρκίνο του μαστού», μου είπε και ξαφνικά ένιωσα ένα μούδιασμα στα χέρια. Δεν άκουγα πια τα γέλια των παιδιών στον παιδότοπο, δεν έβλεπα τίποτα γύρω μου. Μόνο τα εκφραστικά της μάτια που «μιλούσαν» χωρίς να λένε τίποτα.
«Είμαι από τις γυναίκες που κάνουν κάθε χρόνο μαστογραφία. Δεν την έχω παραλείψει ούτε μία φορά. Πέρσι, παρότι η μαστογραφία φαινόταν καθαρή, κάτι με έτρωγε μέσα μου. Ένιωθα ότι κάτι δεν πάει καλά... Το γεγονός ότι η μητέρα μου είχε περάσει καρκίνο του μαστού, με έκανε να βρίσκομαι πάντα σε επιφυλακή.
Ζήτησα να δω πάλι τον γιατρό. Επέλεξα να κάνω μία κυτταρολογική εξέταση που θα έδειχνε με απόλυτη ακρίβεια αν είχα καρκίνο ακόμα και σε πολύ πρώιμο στάδιο που ενδεχομένως να μη φαινόταν στη μαστογραφία. Πήραν λίγο υγρό από το στήθος μου και μετά από λίγες ώρες ήξερα... Είχα καρκίνο.
Μόλις μου το ανακοίνωσε ο γιατρός θύμωσα. Δεν το πίστεψα στην αρχή. Νόμιζα ότι μου κάνει πλάκα γιατί εγώ είχα προετοιμαστεί για μία αντιμετώπιση του τύπου «Είδες που τελικά όλα είναι καλά και τσάμπα ανησυχούσες;». Άρχισα να κλαίω μέσα στο ιατρείο. Σκεφτόμουν τα παιδιά μου... Πώς θα τους το πω; Θα τα καταφέρω; Κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά τι θα γίνει;».
Προσπαθούσα να δείχνω ψύχραιμη, αλλά όταν αναφέρθηκε στα παιδιά της λύγισα. Αμέσως μπήκα στα παπούτσια της. Πόνεσε η ψυχή μου...
«Μέχρι να γίνει το χειρουργείο, κάποια βράδια ήταν ατέλειωτα. Δε μπορούσα να κοιμηθώ. Κρυβόμουν από όλους. Από τα παιδιά, από τους γονείς μου, από τους φίλους. Δεν ήθελα κανείς να γνωρίζει.
Μόνο ο άντρας μου ήξερε τα πάντα και ήταν κοντά μου συνέχεια από την πρώτη στιγμή. Προσπαθούσε κι αυτός να φανεί δυνατός, όμως τον είδα πολλές φορές να κλαίει μόνος του στο σαλόνι. Το χειρουργείο πήγε πολύ καλά. Άλλωστε ήμουν από τις τυχερές που διαγνώστηκαν με καρκίνο του μαστού σε πολύ αρχικό στάδιο, σχεδόν εν τη γενέσει του. Μετά το σοκ της επέμβασης, ήρθε το σοκ της χημειοθεραπείας».
Ήθελα να τη ρωτήσω τόσα πολλά για τη χημειοθεραπεία. Είναι τόσο επώδυνη διαδικασία; Έκανε εμετούς; Πονούσαν τα κόκαλά της; Έπεσαν τα μαλλιά της; Το τόλμησα...
«Ήμουν αποφασισμένη να ζήσω. Θα έκανα ό,τι χρειαζόταν γι’ αυτό. Την ίδια μέρα που έκανα χημειοθεραπεία, επέστρεφα στο σπίτι, διάβαζα τα παιδιά μου και πηγαίναμε στις κούνιες. Δεν θα υπήρχε περίπτωση να αλλάξει κάτι από την καθημερινότητά μας. Έκοψα τα μαλλιά μου κοντά, τα περισσότερα σώθηκαν.
Τα αγαπούσα πολύ και τα χτένιζα τρίχα τρίχα! Ποτέ δεν πόνεσαν τα κόκαλά μου, ούτε έκανα εμετούς! Μόνο αν το αφήσεις να σε "πεθάνει" θα νιώσεις έτσι. Έτρεμα την πρώτη φορά που έκανα χημειοθεραπεία αλλά είχα πείσει τον εαυτό μου ότι δεν θα αλλάξει τίποτα κι ότι όλα θα πάνε καλά»
Μα πώς κατάφερε να σώσει τα μαλλιά της; Ήθελα τόσο πολύ να μάθω για να μπορέσω να ενημερώσω κάποιες γυναίκες που ίσως έχουν τη δική μου άγνοια. Μου απάντησε και πάλι.
«Δέσποινα μίλησε στις γυναίκες για την κάσκα! Οι περισσότερες δεν γνωρίζουν αυτή τη μέθοδο αλλά κι αυτές που την γνωρίζουν και τους επιτρέπει ο γιατρός τους να την βάλουν, δεν μπορούν να καλύψουν το κόστος της εφαρμογής γιατί δεν την καλύπτουν τα ταμεία. Η κάθε χρήση κοστίζει 120 ευρώ και γίνεται μόνο στα ιδιωτικά νοσοκομεία».
Η φίλη μου, μου περιέγραψε την επώδυνη διαδικασία που όπως μου είπε ήταν η πιο σκληρή διαδικασία από όλη τη θεραπεία, αλλά δεν ήθελε να ρισκάρει να χάσει τα μαλλιά της για να μην καταλάβουν τα παιδιά της ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία της.
Η «ψυκτική κάσκα» μπορεί να περιορίσει την τριχόπτωση. Το κρύο επιφέρει συστολή των αγγείων του τριχωτού της κεφαλής η οποία επιτρέπει τον περιορισμό της διάχυσης δραστικής ουσίας της θεραπείας σε αυτή τη ζώνη. «Κατά την εφαρμογή έκλαιγα και πάγωναν τα δάκρυά μου. Ένιωθα ότι παγώνει ο εγκέφαλός μου, αλλά κατάφερα να σώσω τα περισσότερα μαλλιά μου...».
Και ο περίγυρός της; Πώς το αντιμετώπισε; «Πιστεύεις ότι κάποιες “φίλες” μου ξαφνικά εξαφανίστηκαν από τη ζωή μου; Μάλλον ο δικός μου Γολγοθάς δεν είχε και μεγάλο ενδιαφέρον για τη ζωή τους... Μπορεί να πίστεψαν ότι ο καρκίνος μου ήταν κολλητικός... Τι να σου πω, δεν ξέρω!».
Κάπως έτσι φτάσαμε στο σήμερα. Εγώ να την κοιτώ αποσβολωμένη καθώς μου εξιστορεί την ιστορία της, τη δική της μάχη με τον καρκίνο. Ένα θέμα με το οποίο υποτίθεται ότι είμαι εξοικειωμένη, γράφω γι’ αυτό κάθε χρόνο, τρέχω στους μαραθώνιους, ενημερώνομαι. Κι όμως!
Για μένα ήταν σα να το ακούω πρώτη φορά. Νιώθω μικρή μπροστά της. Πραγματικά, πόσο «αστείες» θα της φαίνονται οι δικές μου σκοτούρες... Το τρέξιμο στη δουλειά, οι πολλές ώρες απουσίας από το σπίτι και τα παιδιά, οι αϋπνίες τα βράδια που ξυπνάει το μωρό... Κι όμως τα ακούει με ενδιαφέρον.
Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω κάνει ποτέ μαστογραφία. Τον Ιανουάριο θα γίνω 35. Παθαίνω πανικό. Την επόμενη μέρα κλείνω ραντεβού για την πρώτη μου μαστογραφία. Την χρωστάω στη φίλη μου, που από σήμερα την αγαπώ ακόμα πιο πολύ!
Τώρα που διαβάζεις κι εσύ αυτές τις γραμμές, ενεργοποιήσου. Κοίταξε το στήθος σου. Ψηλάφησέ το. Κάνε υπέρηχο αν είσαι κάτω από τα 35 χωρίς οικογενειακό ιστορικό. Στα 35 σου κάνε την πρώτη σου μαστογραφία, όπως προτείνεται από την Διεθνή Ιατρική Κοινότητα μετά τα 40 κάθε χρόνο!
Η ψηφιακή μαστογραφία είναι μία πολύ απλή διαδικασία. Πέρα από το ότι νιώθεις μία μικρή πίεση στο στήθος χωρίς καθόλου πόνο, δεν υπάρχει τίποτα για το οποίο πρέπει να ανησυχείς. Η εξέταση δεν είναι επικίνδυνη, αφού οι σημερινοί, νέου τύπου ψηφιακοί μαστογράφοι εκπέμπουν πολύ μικρή δόση ακτινοβολίας, η οποία δεν υποβάλλει σε κίνδυνο την υγεία της εξεταζόμενης.