Ο τρόπος που σκεπτόμαστε έχει δομηθεί από την παιδική μας ηλικία… κάθε μη ή όχι που ακούγαμε μας γκρέμιζε και άλλη μια προσπάθεια… στο να μπορέσουμε να ανακαλύψουμε μόνοι μας τον κόσμο.

Η εμπειρία μαθαίνεται δεν μεταφέρεται.

Μη αυτό γιατί θα καείς, μη εκείνο γιατί θα πέσεις… πρέπει να κάνεις εκείνο η το άλλο…   
 
Ποτέ δεν μας ρώτησαν τι θέλαμε εμείς πραγματικά να κάνουμε… και όλα αυτά στο πλαίσιο της υπερπροστασίας των γονιών μας.

Ποτέ δε μας δίδαξαν τις δυο όψεις του νομίσματος που είναι και η αρνητική αλλά και η θετική πλευρά…

Δεν μας έδωσαν τη δυνατότητα να επιλέξουμε…

Ναι θα πέσεις θα χτυπήσεις αλλά θα μάθεις από αυτό…  
 
Συνέπεια όλων αυτών είναι ως ανθρώπινα όντα να κάνουμε στην καθημερινότητα μας μόνο αρνητικές σκέψεις… χωρίς να μπορούμε να δούμε και τη θετική πλευρά των πραγμάτων.   
 
Όλα αυτά τα μη, τα όχι και τα πρέπει όμως έχτισαν έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης μέσα μας που αντί να προσπαθούμε για τη ζωή μας… περνώντας στη δράση… αδρανοποιούμαστε, αφού μας έχει ακινητοποιήσει ο φόβος των αρνητικών σεναρίων… αφαιρώντας μας το δικαίωμα στη πραγματική ζωή.

Και η πραγματική ζωή είναι στο εδώ και τώρα… Το αύριο κανένας δεν μπορεί να το ξέρει… ούτε να το προβλέψει… πρέπει να το ζήσεις για το βιώσεις.
 
Δε μπορούμε να χάνουμε το σήμερα, προσπαθώντας να βιώσουμε το αύριο έχοντας αρνητικές σκέψεις… Πως μπορώ να βιώσω εξάλλου κάτι το οποίο δεν υπάρχει και απλά το φαντάζομαι;   
 
Ή πώς μπορώ να αντιδρώ σε μια συγκεκριμένη κατάσταση σήμερα μόνο με ενδείξεις και όχι με αποδείξεις ή δεδομένα… επειδή απλά οι αρνητικές μου σκέψεις κατέκλεισαν το συναίσθημα;   
 
Μου θυμίζει και λίγο το ανέκδοτο με το γρύλλο…   
 
Είναι άδικο για εμάς όλο αυτό αλλά και για τους αγαπημένους μας ανθρώπους... Όλα εκείνα τα μη ή τα όχι που ακούσαμε στα παιδικά μας χρόνια εμπεριείχαν αρνητισμό… Τα αρνητικά σενάρια του μυαλού μας μπορούν να σκοτώσουν τα όνειρά μας… τον εαυτό μας τον ίδιο και να μη ζήσουμε ποτέ τη ζωή που μας αξίζει.
 
Η αφορμή όλων αυτών που γράφω και καταθέτω είναι η επικοινωνία μου με πάρα πολλούς ανθρώπους… οι οποίοι διαχειρίζονται πολύ δύσκολα θέματα που αφορούν την υγεία τους, τα οικονομικά τους, τις προσωπικές τους σχέσεις, τη ζωή τους την ίδια… καθώς επίσης και ένα βιβλίο που διάβασα πρόσφατα η ΔΥΝΑΜΗ… συνέχεια του γνωστού βιβλίου The Secret…  και αφορούσε τον τρόπο σκέψης μας.   
 
Η αλήθεια είναι ότι με προβλημάτισε πολύ αυτό το βιβλίο με τον τρόπο που προσπαθούσε να προσεγγίσει το όλο θέμα. Έλεγε ότι όταν σκέφτεσαι θετικά ελκύεις και θετικά πράγματα στη ζωή σου…. ενώ όταν σκέπτεσαι αρνητικά προσελκύεις τα αρνητικά…   
 
Πόσο εύκολο είναι στην πράξη όλο αυτό αναρωτιόμουν. Έτσι απλά ξυπνάω μια μέρα και σκέπτομαι θετικά; Τότε όλοι οι άνθρωποι θα ήταν θετικοί και η κοινωνία μας σαφώς πολύ καλύτερη… Και τα αρνητικά συναισθήματα που αισθάνομαι τι τα κάνω; Δεν τους δίνω σημασία;     
 
Η απάντηση ήρθε από το ίδιο το βιβλίο… λέγοντας ότι θα πρέπει να αποδεχτούμε τις αρνητικές σκέψεις και τα συναισθήματα αυτών πρώτα… αλλά παράλληλα να δημιουργήσουμε και μια νέα εικόνα σκέψεων… που αντικατοπτρίζει αυτών που εμείς θέλουμε να πετύχουμε που θα δημιουργήσει και τα αντίστοιχα θετικά συναισθήματα…  
 
Έτσι σιγά- σιγά εάν αφεθούμε σε αυτή την θετική εικόνα και τη ζήσουμε… πριν αυτή προκύψει τα αρνητικά συναισθήματα θα αντικατασταθούν από τις θετικές σκέψεις.   
 
Τότε συνηδειτοποίησα ότι είχα κάνει ακριβώς το ίδιο σε ηλικία 17 ετών όταν είχα μείνει παράλυτος... και η ιατρική μου έλεγε ότι δε θα περπατήσω ξανά... Πριν πέσω για ύπνο έκλεινα τα μάτια μου και ονειρευόμουν την εικόνα του υγιούς εαυτού μου... έκλεινα την κάθε μου ημέρα με αυτή τη θετική σκεψη... Έφευγα από το πρόβλημα και δεν βίωνα την παραλυσία ως ασθενής.... Ευτυχως δεν είχε παραλύσει η φαντασία μου και η σκέψη μου... Αποτέλεσμα σε 9 μήνες επανήρθα 100%... διαψεύδοντας τους πάντες... και όλα αυτά χωρίς να διαβάσω τίποτα σχετικά... Λειτούργησε ενστικτωδώς το αίσθημα της επιβίωσης...
 
Μέσα από όλη αυτή τη μοναδική μου επικοινωνία με τους ανθρώπους… είδα ότι ουσιαστικά δεν ευθύνεται κανένα πρόβλημα για τις αρνητικές μας σκέψεις… Τα προβλήματα πάντα υπήρχαν στη ζωή μας.. αυτό που διαφοροποιείται είναι ο τρόπος που τα αντιμετωπίζουμε και βλέπουμε ένα πρόβλημα...   
 
Παίρνουμε το πρόβλημα που αντικειμενικά είναι δύσκολο και το μεγαλοποιούμε περισσότερο με αρνητικές σκέψεις ή το βλέπουμε ως μια καταπληκτική πρόκληση για να μας πάει σε ένα άλλο επίπεδο;   
 
Επομένως στο πως βλέπουμε τα πράγματα δεν μας φταίει κανένας καρκίνος ή άλλη ασθένεια, ή μια ερωτική απογοήτευση, ή οικονομική δυσπραγία… Φταίει ο τρόπος που μας έχουν μάθει να σκεπτόμαστε από την παιδική μας ηλικία… 
 
Απλά οι οποιεσδήποτε δυσκολίες έρχονται να ξύσουν πτυχές της προσωπικότητας μας που προϋπήρχαν… προ του προβλήματος και ουδέποτε είχαμε το θάρρος να το δούμε κατάματα… 
 
Εξάλλου το άγνωστο δημιουργεί φόβο… και ναι το να αντιμετωπίσουμε τον εαυτό μας.. που νομίζουμε ότι τον ξέρουμε εξερευνούμε κάτι το άγνωστο…   
 
Το πιο δύσκολο απ’ όλα και αυτό θέλει τεράστια δύναμη είναι η αναγνώριση όλων αυτών.. αλλά και η διάθεση μας να το αλλάξουμε εφόσον δεν μας αρέσει και μας δημιουργεί δυσλειτουργία στην καθημερινότητα μας…   
 
Υπάρχουν και άνθρωποι που ζουν μέσα από αυτό και δε θέλουν να αλλάξουν… δεν θέλουν να ξεβολευτούν… είναι δικαίωμα τους… φτάνει να απολαμβάνουν αυτό που έχουν επιλέξει και να μη μιζεριάζουν…   
 
Η αποδοχή της δυσλειτουργίας μας αλλά και η αναζήτηση βοήθειας από ειδικό στη διαχείριση της ανθρώπινης συμπεριφοράς (ψυχολόγο)…  που θα μας βοηθήσει να έρθουμε αντιμέτωποι με τους φόβους μας… είναι το πρώτο βήμα που ζητούμε για την αλλαγή… και να ζήσουμε επιτέλους τη ζωή που μας αξίζει, στο εδώ και τώρα...   
 
Έχω δει ανθρώπους με τη δύναμη της αρνητικής σκέψης να αντιστρέφουν στατιστικά που ήταν υπέρ τους… Άνθρωπος με καρκίνο όρχεων σε αρχικό στάδιο - θεραπεύσιμος 99% - βίωνε την κάθε του μέρα ότι θα του έρθει ξανά…   
 
Τελικά τα κατάφερε του ήρθε 2 χρόνια μετά… και μετέτρεψε το 1% πιθανότητα με τη δύναμη της αρνητικής του σκέψης σε 99%...      
 
Όπως επίσης ανθρώπους που οι γιατροί τους έδιναν ελάχιστες πιθανότητες να ζήσουν.. λέγοντας μάλιστα και το χρονοδιάγραμμα… 3 με 6 μήνες… δίκην Θεών.. να είναι εν ζωή χρόνια.. αφού ο τρόπος σκέψης τους ήταν θετικός… 
 
Αυτό δε σημαίνει ότι δεν είχαν και αρνητικές σκέψεις.. εντελώς ανθρώπινο… αλλά εκείνο που τελικά κυριαρχούσε ήταν η θετική σκέψη…   
 
Κανένα στατιστικό δεν κατάφερε ούτε θα καταφέρει να συνυπολογίσει την ψυχοδυναμική του κάθε ασθενούς…    
 
Δεν γνώρισα ούτε έναν επιζώντα του καρκίνου που να ανέτρεψε τα ιατρικά στατιστικά... και να μην εμπεριείχε τα 5 παρακάτω στοιχεία στην εμπειρία που βίωνε... όχι μόνο ένα από αυτά αλλά και τα πέντε: 
 

1. γνώριζαν όλη την αλήθεια για την υγεία τους…
2. αποδέχτηκαν τον καρκίνο τους..
3. πάντα μιλούσαν ανοιχτά για αυτόν σε αντίθεση με το οικείο περιβάλλον…
4. είχαν όνειρα… και αν δεν είχαν δημιουργούσαν...
5. και τέλος θετική σκέψη για την έκβαση των πραγμάτων…  
   

BeStrong.org.gr - 06.10.19