Η χώρα του θέλω και του πρέπει…
Panagiotis Blog
Η προσωπικότητα μας κτίζεται από την παιδική ηλικία σε μια διλληματική παράνοια μεταξύ του πρέπει και του θέλω… το θέλω εκφράζει συνήθως μια δική μας ψυχοσυναισθηματική ισορροπία μεταξύ του εσώτερου εαυτού μας με τα εξωτερικά ερεθίσματα που δεχόμαστε αλλά και τις εμπειρίες που βιώνουμε….
Από την άλλη πλευρά τα πρέπει καλύπτουν την ανάγκη μας για αποδοχή από τους σημαντικούς ή μη ανθρώπους γύρω μας… χωρίς όμως επί της ουσίας να επιτυγχάνουν την πλήρη εναρμόνιση του εαυτού μας...
Έτσι χωρίς να το θέλουμε συνηδειτά καταπιέζουμε, είτε παραβλέπουμε τις πραγματικές μας ανάγκες… αυτές όμως είναι εκεί στο υποσυνείδητό μας… αλλά παρόλα ταύτα κάνουμε ότι δεν τις βλέπουμε, είτε ότι δεν τις ακούμε!
Μήπως πριν επιλέξουμε το πρέπει θα είναι πιο φροντιστικό για τον εαυτό μας, να αναρωτηθούμε τι σημαίνει τελικά για εμάς να είμαστε αποδεκτοί και να επιβεβαιωνόμαστε από τους άλλους, ενώ παράλληλα ο ίδιος μας ο εαυτός αρνείται πεισματικά να μας αποδεχτεί και να μην έχουμε την ανατροφοδότηση της αυτοεπιβεβαίωσης ούτε καν από την ίδια την ύπαρξή μας;
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν τον δύσκολο αλλά και παράλληλα εύκολο δρόμο του πρέπει για να μην συγκρουστούν με τον ίδιο τους τον εαυτό…
Και τότε έρχεται κάτι συγκλονιστικό στη ζωή μας είτε ασθένεια, είτε άνθρωπος, είτε μια νέα κατάσταση που μας ξυπνάει από το λήθαργο που έχουμε περιπέσει στην άνετη καρέκλα της αυτολύπησής μας… Τόσο συγκλονιστικό είναι αυτό το γεγονός που πραγματικά παραλύει το μυαλό μας, αποκόπτοντάς μας με ένα μαγικό τρόπο από τους γύρω μας και βλέπουμε εντελώς γυμνοί μόνο τον εαυτό μας με όλα τα πρέπει του παρελθόντος…
Στην καρέκλα αυτή έχουμε περιέλθει ουσιαστικά χωρίς να το καταλάβουμε, το θεωρούμε και φυσιολογικό ενίοτε, αφού πολλές φορές τα πρέπει των άλλων τα εκλαμβάνουμε ως θέλω δικά μας… Εμείς οι ίδιοι όμως έχουμε επιτρέψει στους άλλους να μας καθηλώσουν εκεί, από την συνεχόμενη επιλογή των πρέπει, νομίζοντας ότι κάνουμε κάτι για εμάς…
Καλείσαι τότε να σηκωθείς από την καρέκλα, να σταθείς απέναντι από τα όνειρά σου και να κτίσεις το μέλλον σου βάση των θέλω σου, γιατί δικά σου είναι τα όνειρα και κανενός αλλού… Μην επιτρέψετε σε κανένα πρέπει να κλέψει το όνειρο σας…
Το μέλλον μας έχουμε τη δυνατότητα να το επιλέξουμε εμείς οι ίδιοι… Πως μας φανταζόμαστε στο μέλλον σε ποια χώρα θέλουμε να είμαστε; Στην χώρα των πρέπει ή στη χώρα των θέλω; Θέλουμε ένα μέλλον όπως εμείς το έχουμε ονειρευτεί για εμάς ή ένα μέλλον όπως οι άλλοι το ονειρευτήκαν για τους εαυτούς τους;
Η επιλογή μας είναι άμεσα εξαρτώμενη από το πόσο δυνατά είναι τα όνειρά μας, πόσο τα πιστεύουμε, πόσο θέλουμε να πρωταγωνιστήσουμε στο μέλλον μας ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ ΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙ' ΑΥΤΑ… Γιατί το να έχουμε απλά ένα όνειρο χωρίς να είμαστε έτοιμοι να κάνουμε κάτι γι' αυτό ονομάζεται ονειροπόληση!
Εάν θέλουμε πραγματικά να είμαστε οι πρωταγωνιστές στα όνειρά μας, καλό θα ήταν να μην αφήσουμε τα πρέπει του μυαλού μας να οδηγήσουν, τα θέλω της καρδιάς μας…
Η τελική επιλογή του μέλλοντός μας βρίσκεται στα χέρια μας!
Φιλικά
Παναγιώτης Μιχαήλ