Στην πιο δημιουργική και ξέγνοιαστη φάση της ζωής μου, στην ηλικία των 17 ετών, μια ξαφνική παραλυσία στα πόδια και τα χέρια, άγνωστης αιτιολογίας, με καθήλωσε στο κρεβάτι.

Η διάγνωση των γιατρών ήταν «βαριά υποξεία πολυνευροπάθεια» και κανένας δε μου έδινε πιθανότητες να ξαναπερπατήσω. Ακόμη και αν κατόρθωνα να ξανασταθώ στα πόδια μου, έλεγαν οι γιατροί, η αναπηρία που θα μου έμενε εφ’ όρου ζωής θα έφτανε το 40%.

Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πάλεψα ενάντια στα ιατρικά στατιστικά και τα ανέτρεψα. Δεν άφησα ούτε στιγμή τον εαυτό μου να με δει σαν ασθενή. Μετά από εννέα μήνες σκληρής προσπάθειας και επιμονής κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου και έγινα πλήρως καλά, αφήνοντας άφωνους τους γιατρούς.

Την επόμενη χρονιά έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Τμήμα Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού. Ήμουν 30 ετών όταν διαγνώστηκα με καρκίνο των όρχεων. Για άλλη μια φορά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό γιατί με το που ψηλάφισα τον ύποπτο όγκο έσπευσα έγκαιρα στο γιατρό.

Αυτό ήταν που μου έσωσε και τη ζωή. Αντιμετώπισα όλο το διάστημα της βαριάς χημειοθεραπείας με πολλή δύναμη και με στόχο την άμεση θεραπεία μου ώστε να επιστρέψω και πάλι στη φυσιολογική μου ζωή. Και τα κατάφερα.

Δέκα χρόνια μετά, και ενώ ήμουν απολύτως καθαρός από τη νόσο, ο καρκίνος επανέρχεται στο ίδιο σημείο και με την ίδια δριμύτητα. Τον ανακάλυψα στον προληπτικό έλεγχο που δεν σταμάτησα να κάνω.

Για καλή μου τύχη ο καρκίνος αυτός δε θεωρείται μεταστατικός και τον είχα προλάβει στο αρχικό του στάδιο. Και πάλι βαριές θεραπείες, και πάλι η ίδια διαδικασία, μόνο που αυτήν τη φορά ήμουν γνώστης και την αντιμετώπισα με ακόμα μεγαλύτερη ψυχραιμία σε σχέση με την πρώτη φορά.

Η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετώπισα το διάστημα της ασθένειας, μεγαλύτερη και από τον ίδιο τον καρκίνο, ήταν το ότι διαπίστωσα, με εξαίρεση τη σύζυγό μου και την οικογένειά μου, ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί εξαφανίστηκαν, έφυγαν από κοντά μου. Λες και ήταν κολλητική… Αυτή η μοναξιά ήταν που με δυσκόλεψε περισσότερο. Όμως σε όλη μου τη ζωή έλεγα ότι κάθε πρόβλημα έχει και τη λύση του.

Η λύση που βρήκα εγώ ήταν να γράψω ένα βιβλίο και να δημιουργήσω την οργάνωση «Μείνε Δυνατός» (www.bestrong.org.gr) για ανθρώπους σαν και εμένα που είχαν ανάγκη να μοιραστούν το θέμα της ασθένειάς τους και την πίστη τους να είναι Δυνατοί απέναντι στον καρκίνο.

Με αυτά τα δυο όνειρα και με την πίστη ότι θέλω να ζήσω τη ζωή μου όπως θέλω εγώ και όχι όπως θέλει η ασθένεια, έγινα ακόμα πιο δυνατός και άφησα οριστικά πίσω μου τον καρκίνο. Η στάση ζωής μας και η πίστη για το τι μπορούμε και τι αξίζουμε είναι που τελικά καθορίζουν το τι θα πετύχουμε στη ζωή μας.

BeStrong.org.gr - 29.03.14