Νέα
Νέα της οργάνωσης

17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Κλινικής Ογκολογίας

Η Εταιρεία Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας διοργάνωσε σε συνεργασία με την Ελληνική Εταιρεία Χειρουργικής Ογκολογίας, την Ελληνική Εταιρεία Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας, την Ελληνική Εταιρεία Μοριακής Ογκολογίας και τον Εθνικό Σύνδεσμο Νοσηλευτών Ελλάδος - Τομέας Νοσηλευτικής Ογκολογίας, το 17ο Πανελλήνιο Συνέδριο Κλινικής Ογκολογίας, στις 14-16 Απριλίου 2011, στο Ξενοδοχείο Athenaeum Intercontinental.

Το Σάββατο 16 Απριλίου 2011 από τις 09:00 μέχρι τις 13:00 διεξήχθη ειδική συνεδρία, για τις ΜΚΟ, 2 στρογγυλών τραπεζιών, όπου συμμετείχε και η οργάνωση ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ, με εκπρόσωπο τον ιδρυτή της, Παναγιώτη Μιχαήλ με θέμα ομιλίας: «Όταν η οικονομική κρίση συναντά την ενσυναίσθηση». Παρακάτω σας παραθέτουμε την ομιλία του Παναγιώτη Μιχαήλ:

Αυτό που αποκαλούμε «οικονομική κρίση» είναι αυτό που η οικονομική θεωρία ονομάζει φάση ύφεσης, η δεύτερη φάση δηλαδή κατά τη διάρκεια ενός οικονομικού κύκλου. Πιο συγκεκριμένα, η φάση της ύφεσης χαρακτηρίζεται από:

  • Αύξηση ανεργίας, λόγω χαμηλής κατανάλωσης και αγοραστικής δύναμης.
  • Έλλειψη επενδύσεων.
  • Ανεπαρκή ζήτηση καταναλωτικών αγαθών. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις που παράγουν τόσο καταναλωτικά όσο και κεφαλαιουχικά αγαθά έχουν αχρησιμοποίητη ή πλεονάζουσα παραγωγική δυναμικότητα.
  • Η παραγωγή και τα εισοδήματα βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο τους.
  • Οι τιμές, αν δεν μειώνονται, τουλάχιστον δεν αυξάνονται ή αυξάνονται ελάχιστα και τα κέρδη των επιχειρήσεων είναι χαμηλά. Μάλιστα πολλές επιχειρήσεις έχουν ζημιές αντί για κέρδη.
  • Το γενικό επιχειρηματικό κλίμα δεν είναι ευνοϊκό για την ανάληψη επενδύσεων και επικρατεί απαισιοδοξία για το μέλλον.
  • Έλλειψη ρευστότητας στις καθημερινές συναλλαγές.
  • Αδυναμία πληρωμής οικονομικών υποχρεώσεων.
  • Αρνητική ψυχολογία, ως γενεσιουργός αιτία διακράτησης πόρων, που σε άλλη εποχή θα  διοχετεύονταν για επενδύσεις ή αγορές.

Όσο πιο έντονα είναι τα συμπτώματα αυτά, τόσο πιο βαθιά είναι η ύφεση. Τέτοια ήταν η μεγάλη ύφεση του 1930 που συντάραξε τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες και κυρίως τις ΗΠΑ. Η  διεθνής Χρηματοπιστωτική Κρίση του 2007 είναι μια παγκόσμια κατάσταση απειλούμενης οικονομικής ύφεσης στον ευρύτερο χρηματοπιστωτικό και τραπεζικό τομέα με γενεσιουργό χώρα τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Λόγω της μεγάλης αλληλεξάρτησης των οικονομιών μεταξύ τους, η κρίση δεν άργησε να φτάσει σε κάθε σχεδόν γωνιά του πλανήτη.

Όπως είναι πλέον σήμερα γνωστό, η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 έμελλε να έχει αν σοβαρότατο πλήγμα για την Ελλάδα, δίνοντας έναυσμα για μια σειρά γεγονότων που οδήγησαν στην κρίση της χώρας στα τέλη του 2009.

Με την απουσία ουσιαστικής ανταγωνιστικής παραγωγικής βάσης, χρόνιες και σοβαρές μακροοικονομικές ανισορροπίες, τεράστια διαρθρωτικά προβλήματα που απεικονίζονται στο δημόσιο χρέος και το άνοιγμα στο ισοζύγιο εξωτερικών πληρωμών, η χώρα δέχθηκε ανεπανόρθωτη ίσως ζημία σε όλους σχεδόν τους τομείς.

Οι επιπτώσεις της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης είναι πλέον αδιάψευστα αισθητές και στην πραγματική οικονομία της χώρας μας, με απρόβλεπτες εξελίξεις για τη μείωση της ρευστότητας των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των μικρομεσαίων και των νοικοκυριών, την αυξανόμενη ανεργία και την εξαθλίωση των ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Ανθεκτικότερες στην κρίση εμφανίζονται οι επιχειρήσεις στους κλάδους της Ιδιωτικής Υγείας και Ιδιωτικής Εκπαίδευσης. Ας μείνουμε όμως στις ευπαθείς ομάδες και στη δημόσια υγεία, για το πως οι υπηρεσίες της ενδεχομένως, εν μέσω οικονομικής κρίσης, μπορούν να βελτιωθούν. Η υγεία και η παιδεία είναι οι πρώτοι τομείς που υφίστανται περικοπές, σε όλες σχεδόν τις χώρες που βρίσκονται σε οικονομική κρίση.

Μπορούν άραγε να βελτιωθούν; Αλήθεια για να βελτιωθούν δε χρειάζεται πρώτα απ’ όλα να λειτουργούν; Μήπως όμως για να λειτουργήσουν, χρειάζεται να ξεκινήσουμε πάλι από το Α; Μήπως χρειάζεται να δούμε τους γύρω μας απ’ όποιο μετερίζι και αν βρισκόμαστε, με ενσυναίσθηση; Μήπως να θυμηθούμε πάλι αυτή την δεξιότητα, αφού οι εξελικτικοί ψυχολόγοι θεωρούν ότι την κατέχουμε από την νηπιακή μας ηλικία;

Σύμφωνα με τον Goleman η ενσυναίσθηση είναι το κοινωνικό μας ραντάρ, όπως γράφει ο ίδιος ή αλλιώς η επίγνωση των συναισθημάτων, των αναγκών και των ανησυχιών των άλλων. Πιο απλά, τι σημαίνει «ενσυναίσθηση»; Σημαίνει…:

  • Να είσαι σε θέση να δεις την πραγματικότητα από την οπτική των άλλων, να καταλάβεις πώς νοιώθουν, πώς αντιδρούν.
  • Να αποδέχεσαι τη διαφορετικότητα.
  • Να βοηθάς τους άλλους, βάσει της κατανόησης των αναγκών και των συναισθημάτων τους.

Ενσυναίσθηση, εν ολίγοις, σημαίνει να νοιάζεσαι, να «φοράς τα παπούτσια του άλλου», να κατανοείς τη θέση του και να επιστρέφεις στη δική σου θέση πιο πλούσιος ή διαφορετικά είναι η ικανότητα να μπορείς να δεις τον κόσμο μέσα από τα μάτια του άλλου, χωρίς όμως να γίνεις τα μάτια του! Αυτό είναι κάτι που μαθαίνεται, κάτι που καλλιεργείται. Μήπως τελικά εάν δούμε με ενσυναίσθηση τους γύρω μας αρχίσουν να λειτουργούν και οι υπηρεσίες υγείας προς όφελος των ασθενών;

Εμείς δε ζητάμε να βελτιωθούν οι υπηρεσίες υγείας αλλά να αρχίσουν να λειτουργούν οι υπάρχουσες! Για εμάς υπηρεσίες υγείας δεν σημαίνει μόνο ένας καλός γιατρός, ένα καλό νοσοκομείο, ένα καλό φάρμακο, ένα καλό μηχάνημα σημαίνει πρώτα απ’ όλα μια καλή επικοινωνία. Επικοινωνία σημαίνει νοιάξιμο, ενδιαφέρον για τις ανάγκες του αλλού, σημαίνει ενσυναισθηση.

Δυστυχώς όμως αυτή έχει χαθεί, εκτός μερικών εξαιρέσεων, αφού μαζί της έχει εξαφανιστεί και η ενσυναίσθηση. Η ενσυναισθηση, είναι ο πιο ανέξοδος τρόπος των ανθρώπων, να υπερβούν την όποια οικονομική κρίση κατανοώντας ο ένας τον άλλο και φέρνοντας τους πάλι κοντά, κάτι το οποίο τα τελευταία χρόνια το είχαμε ξεχάσει.

Η ματαιοδοξία του εγώ, πλάκωσε την δημιουργικότητα του εμείς και δεν επέτρεπε να δούμε καθαρά την δύναμη της ασημαντότητας μας… Μια δύναμη που εάν την ανακαλύψουμε, δε θα βελτιωθούν μόνο κάποιες από τις υπηρεσίες υγείας, αλλά και η ποιότητα της ίδιας μας της ζωής.   

Κατανοούμε ότι το σύστημα δε δίνει τα κατάλληλα εργαλεία στο ιατρικό προσωπικό για να επιτελέσει το έργο του και ότι ένας γιατρός βλέπει δεκάδες ασθενείς την ημέρα… Αλλά να πάρει η ευχή μια ενσυναισθητική ματιά δεν διαρκεί πάνω από 3 δευτερόλεπτα… Eνα άγγιγμα στην πλάτη ώστε να αισθανθεί ο ασθενής ότι ο γιατρός είναι μαζί του πόσα δευτερόλεπτα μπορεί να διαρκέσει; Ο ασθενής για να αισθανθεί δυνατός δε θέλει κάτι περισσότερο!  

Για ποια επικοινωνία όμως μιλάμε όταν ακτινολόγος - ογκολόγος, σε μεγάλο ογκολογικό νοσοκομείο της αττικής, μπροστά στην υπέρβαρη ασθενή, με καρκίνο του μαστού, 67 ετών,  κοιτώντας ψυχρά  μόνο την κόρη και λέει: «Θα ήθελα να σας πω ότι με το βάρος που έχει η κυρία δυστυχώς, δεν έχουμε το κατάλληλο μηχάνημα για να κάνουμε την θεραπεία της..»

Είπε την ατάκα της και έφυγε ευθύς αμέσως… Αλήθεια πως μπορεί να αισθάνθηκε αυτή η ασθενής ακούγοντας αυτό; Μήπως ενοχικά που έχει το βάρος ή ρατσιστικά που επειδή είναι παχύσαρκη δεν έχει επιλογή θεραπείας; Εάν ήταν η μητέρα της γιατρού το ίδιο θα της μίλαγε; Ή εάν ήταν η ίδια ασθενής πως θα αισθανόταν;

Μια από τις πολύ σπουδαίες υπηρεσίες υγείας, που πρέπει να λειτουργήσουν, είναι η πληροφόρηση που πρέπει να έχει ο ασθενής από το γιατρό του, σε θέματα που αφορούν την ασθένειά του. Το 2010 δεχτήκαμε 1600 τηλέφωνα εκ των όποιων το 60% αφορούσαν αιτήματα λόγο έλλειψης επικοινωνίας με τον θεράποντα ιατρό.

Για ποιο λόγο εγώ να πιστεύω για ένα ολόκληρο σαβ/κο το 2007, με ότι αυτό συνεπάγετε αυτό σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο, με δεύτερο καρκίνο των όρχεων ότι δε θα μπορέσω ποτέ στη ζωή μου να έχω φυσιολογική σεξουαλική ζωή, επειδή ο ουρολόγος μου παρέλειψε να μου το πει;

Και μιας αναφέρθηκα στην πληροφόρηση, θα ήθελα να σας θυμίσω ότι την Δευτέρα 18 Απρίλιου είναι η ευρωπαϊκή ημέρα των δικαιωμάτων των ασθενών και γιορτάζεται σε όλη την Ευρώπη. Η 18η Απριλίου τελεί υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της Ευρωπαϊκής Οικονομικής και Κοινωνικής Επιτροπής, καθώς και του Επιτρόπου Υγείας κου Dalli, που στηρίζουν την Ευρωπαϊκή Χάρτα Δικαιωμάτων των Ασθενών.

Τα 14 δικαιώματα αποτελούν την βάση των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων που θα πρέπει να αναγνωρίζονται και να είναι σεβαστά σε κάθε χώρα. Σχετίζονται με υποχρεώσεις και υπευθυνότητες που θα πρέπει να αναλάβουν οι πολίτες αλλά και όλοι οι εμπλεκόμενοι στην παροχή υπηρεσιών υγείας. Η Χάρτα εφαρμόζεται σε όλα τα άτομα, αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι διαφορές όπως η ηλικία, το φύλο, η θρησκεία, η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, κ.ά. δύνανται να επηρεάσουν τις ατομικές ανάγκες υπηρεσιών υγείας.

  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΛΗΨΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να απολαμβάνει την παροχή των κατάλληλων υπηρεσιών προκειμένου να εμποδίσει την εμφάνιση ασθενειών.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της πρόσβασης στις υπηρεσίες υγείας που απαιτεί η κατάσταση της υγείας του. Οι υπηρεσίες υγείας πρέπει να εξασφαλίζουν ισότιμη πρόσβαση σέ όλους χωρίς διακρίσεις ως πρός την οικονομική κατάσταση, τον τόπο κατοικίας, το είδος της ασθένειας ή τον χρόνο πρόσβασης στις υπηρεσίες.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της πρόσβασης σε κάθε είδος πληροφόρησης σχετικά με την κατάσταση της υγείας του, τις υπηρεσίες υγείας και τον τρόπο να τις χρησιμοποιεί καθώς επίσης και σε κάθε διαθέσιμη επιστημονική έρευνα και τεχνολογική καινοτομία.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της πρόσβασης σε κάθε είδος πληροφορίας που μπορεί να τον βοηθήσει να συμμετέχει ενεργά στην λήψη αποφάσεων που αφορούν την υγεία του. Η πληροφόρηση αυτή αποτελεί προϋπόθεση για κάθε θεραπευτική πράξη και διαδικασία, συμπεριλαμβανομένης της συμμετοχής σε κλινικές δοκιμές.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής μεταξύ διαφόρων θεραπευτικών διαδικασιών και παροχέων υπηρεσιών υγείας κατόπιν επαρκούς πληροφόρησης.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΧΕΜΥΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να παραμένουν εμπιστευτικά τα προσωπικά του δεδομένα, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων που αφορούν την κατάσταση της υγείας του και δυνητικές διαγνωστικές ή θεραπευτικές διαδικασίες καθώς επίσης και να προστατεύεται η ιδιωτικότητα του κατά την εκτέλεση διαγνωστικών εξετάσεων, επισκέψεων σε γιατρούς ειδικότητας, και γενικά ιατρικών/χειρουργικών πράξεων.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΗ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λαμβάνει την απαιτούμενη θεραπευτική αγωγή σε σύντομο και προκαθορισμένο χρόνο. To δικαίωμα αυτό ισχύει για κάθε φάση της θεραπείας.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΤΗΡΗΣΗΣ ΠΡΟΔΙΑΓΡΑΦΩΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα της πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας υψηλής ποιότητας βάσει προδιαγραφών και τήρησης συγκεκριμένων προτύπων.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα απαλλαγής από βλάβη που προκαλείται από την πλημμελή λειτουργία των υπηρεσιών υγείας, τα ιατρικά σφάλματα και λάθη, και το δικαίωμα πρόσβασης σε υπηρεσίες υγείας και θεραπείες που πληρούν αυστηρά πρότυπα ασφαλείας.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα πρόσβασης σε καινοτόμες διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένων των διαγνωστικών διαδικασιών, σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα και ανεξάρτητα από οικονομικούς παράγοντες.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΦΥΓΗΣ ΠΕΡΙΤΤΗΣ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να αποφύγει όσο μπορεί την ταλαιπωρία και τον πόνο σε κάθε φάση της ασθενείας του.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΕΞΑΤΟΜΙΚΕΥΜΕΝΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα σε διαγνωστικές ή θεραπευτικές μεθόδους σχεδιασμένες, κατά το δυνατόν, στις ατομικές του ανάγκες.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΕΚΦΡΑΣΗΣ ΠΑΡΑΠΟΝΩΝ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να εκφράσει παράπονα, οποτεδήποτε έχει υποστεί ζημία και το δικαίωμα να λάβει απάντηση ή άλλη ενημέρωση.
  • ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ: Κάθε άνθρωπος έχει το δικαίωμα να λάβει επαρκή αποζημίωση εντός λογικά σύντομου χρονικού διαστήματος, οποτεδήποτε έχει υποστεί φυσική ή ηθική και ψυχολογική ζημία από ιατρική πράξη που παρείχε μια υπηρεσία υγείας.

Η Ελλάδα είναι από τις πρώτες Ευρωπαϊκές χώρες που κατήρτισε νομοθεσία για τη προστασία των δικαιωμάτων των ασθενών με το άρθρο 47 του Ν. 2071/92. Όμως για πόσο καιρό τα δικαιώματα αυτά θα εξακολουθούν να ισχύουν κάτω από την πίεση της οικονομικής κρίσης και τις δραστικές περικοπές χρηματοδότησης της υγείας; Αλλά για να ακριβολογούμε όμως είχαν ισχύ ποτέ;

Αυτό που ζητούμε είναι η παραπάνω νομοθεσία να εφαρμοστεί. Εάν αυτό συμβεί ήδη κάποιες από τις υπηρεσίες υγείας θα βελτιωθούν. Για να συμβεί αυτό όμως θα ήθελα να κάνω παράκληση σε όλες τις ΜΚΟ να συμβάλλουν σε αυτό με τη συλλογικότητα και τη συνεργασία. Όλοι μιλάμε για τα δικαιώματα των ασθενών και τι έγινε; Τι κάνουμε επί της πράξης γι’ αυτό; Το να μιλάμε μόνο γι’ αυτά δεν αλλάζει κάτι….. μήπως όλοι μαζί πρέπει να περάσουμε στη δράση απαιτώντας τα αυτονόητα δικαιώματά μας;

"Στην Αττική λειτουργούν μόλις 16 δημόσια ακτινοθεραπευτικά μηχανήματα, εκ των οποίων τα 7 είναι ξεπερασμένης τεχνολογίας - τα κοβάλτια που χρησιμοποιούνται κυρίως ως μέρος μιας ευρύτερης ανακουφιστικής θεραπείας", τονίζει στα «ΝΕΑ» ο κ. Παναγιώτης Παντελάκος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας.

Αυτό το γεγονός έχει ως συνέπεια την καθυστέρηση της θεραπείας από 3 εως και 5 μήνες, αφού οι ασθενείς αναγκάζονται να περιμένουν. Αλήθεια πόσες θεραπείες δεν έγιναν εν «τάχη», προκειμένου να εξυπηρετηθούν κάποιοι άλλοι που περίμεναν και με τι αποτελέσματα; Πόσες ενδεχομένως ζωές χάθηκαν εξαιτίας αυτών των ελλείψεων; Σε ποιον να ασθενή να δώσει προτεραιότητα ο γιατρός; Σε αυτόν που έχει πραγματικά άμεση ανάγκη, στο νέο, σε αυτόν που του έχει ζητήσει χάρη μέσω γνωστού ή σε αυτόν που περιμένει ήδη 3 μήνες;     

Τα παραπάνω είναι ένα μέρος των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε καθημερινά που σίγουρα τα γνωρίζετε. Σημαντικά αλλά και ακριβά φάρμακα ογκολογικών ασθενών αρχίζουν και βγαίνουν από τις λίστες, αναγκάζοντας τους να τα πληρώνουν από την τσέπη τους. Μετά την πενταετία λέγεται ότι δεν σε αναγνωρίζουν πια ως ανάπηρο… λες και πρόκειται να ξεφυτρώσει όρχις μου.

Πρόσφατα από τη θεσ/κη ασθενής μας κατήγγειλε ότι υπήρχε έλλειψη ενός χημικοθεραπευτικού φαρμάκου και δεν ενημέρωσαν τους ασθενείς με αποτέλεσμα να πάνε στο νοσοκομείο και να τους ενημερώσουν μετά από τρεις ώρες αναμονής….

Πρόσφατα, αρχές Δεκέμβρη 2010, σε συνέδριο για τον καρκίνο του μαστού στο Ledra Marriot, με συμμετέχοντες γνωστούς Ογκολόγους από Ελλάδα και μέλη της Εταιρείας Ογκολόγων-Παθολόγων Ελλάδος (ΕΟΠΕ) και διακεκριμένους Ελληνες ερευνητές από εξωτερικό, είχε προσκληθεί να μιλήσει στο κλείσιμο του συνεδρίου ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και γνωστός οικονομολόγος ειδικός σε θέματα υγείας, κ. Λ. Λιαρόπουλος με θέμα "«Good clinical practice» στην παρούσα δυσμενή πραγματικότητα".

Ο συγκεκριμένος παίρνοντας το μέρος της κυβερνητικής πλευράς για τη μείωση των δαπανών για την υγεία και τον περιορισμό των εξόδων στη συνταγογράφηση αντι-νεοπλασματικών θεραπειών, είπε μεταξύ των άλλων ότι δεν αξίζει να προσπαθεί ο Ογκολόγος και να επιβαρύνεται το σύστημα υγείας της χώρας για τη θεραπεία ενός ασθενούς που οι πιθανότητες του να επιβιώσει από τον καρκίνο είναι 5-10%.

Ο κ. Λιαρόπουλος, αγνοώντας την ανθρώπινη πλευρά του θέματος, τους ασθενείς και τους γιατρούς και σκεπτόμενος ΜΟΝΟ με οικονομικά κριτήρια, δείχνει το ανάλγητο και παγερό πρόσωπο της πολιτικής απέναντι και στους ασθενείς που πάσχουν από καρκίνο. Αλήθεια ποιος είναι εκείνος ο Λιαρόπουλος, η ποιο υπουργείο, η ποια οικονομική κρίση, θα μου αφαιρέσει την δυνατότητα να βρίσκομαι μέσα στο 5-10%;

Αφού κανένας από το υπουργείο υγείας της εκάστοτε κυβέρνησης, δε μπορεί να δει με ενσυναισθηση την αγωνία των ασθενών, μήπως ήρθε η ώρα να καταφύγουμε στη δικαιοσύνη, εμείς που υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα τους ομαδικά, απαιτώντας το αυτονόητο δικαίωμα της υγείας, που το σύνταγμά μας αναφέρει ότι το κράτος είναι υποχρεωμένο να μας παρέχει;

Μήπως εάν ενωθούμε σαν μια γροθιά λειτουργήσει πιο καλά το χέρι χτυπώντας το στο τραπέζι και ξυπνώντας την ενσυναισθηση κάποιων αμφιθυμικών ανθρώπων; Εάν θεωρείτε ότι μπορεί να βγάλουμε άκρη με τα ελληνικά δικαστήρια μήπως πρέπει να απευθυνθούμε στα ευρωπαϊκά; Γιατί μόνο τότε ξυπνάει η ενσυναίσθηση κάποιων όταν ένα πρόβλημα λάβει διαστάσεις ευρωπαϊκού βεληνεκούς… 

Τέλος κλείνοντας θα ήθελα να απευθυνθώ σε όλες τις ΜΚΟ και να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά την ανάγκη συνεργασίας μας, ως το μόνο μέσω επιβίωσής μας στο μέλλον. Ήδη στην Αμερική το 8% των ΜΚΟ έκλεισαν. Αυτοί που ισχύει στην Αμερική σήμερα θα ισχύσει στην Ελλάδα αύριο.

Εδώ και ένα χρόνο έχω κάνει τη συγκεκριμένη κρούση σε ανάλογο συνέδριο στην Πύλο…. Ο τίτλος μιας έρευνας που έγινε στην Αμερική ήταν «Η επίδραση της οικονομίας στο μη κερδοσκοπικό τομέα: Έρευνα Ιούνιου 2010», παρουσιάζει τα παρακάτω αποτελέσματα και περισσότερα. Μεταξύ των άλλων συμπερασμάτων σας παραθέτουμε μερικά από τα πιο σημαντικά:


Γενικά συμπεράσματα

  • 8% αυτών που απάντησαν, έδειξαν ότι οι οργανώσεις τους ήταν κοντά στον επικείμενο κίνδυνο του να κλείσουν !!!
  • Προκειμένου να ισορροπηθούν οι προϋπολογισμοί, 17% αυτών που απάντησαν μείωσαν τις υπηρεσίες του προγράμματος, και 11% απέλυσαν τους υπαλλήλους.
  • Περισσότερο από το 60% των συμμετεχόντων ανέφεραν μειωμένες συνεισφορές, αποδίδοντας την πτώση  τόσο στην μείωση του αριθμού των ατομικών δωρεών αλλά και στο μέγεθος των δωρεών τους.
  • Περίπου το 40%  των συμμετεχόντων στην πρώτη μη κερδοσκοπική οικονομική έρευνα της GuideStar για το 2010 ανέφεραν ότι οι συνεισφορές στις οργανώσεις τους μειώθηκαν μεταξύ της 1ης Ιανουαρίου και της 31ης Μαΐου 2010, έναντι της ίδιας περιόδου έναν χρόνο νωρίτερα. Το 28% είπαν ότι οι συνεισφορές είχαν μείνει σχεδόν ίδιες, και το 30% δήλωσαν ότι οι συνεισφορές είχαν αυξηθεί.
  • Μεταξύ των οργανώσεων που χρησιμοποιούν εθελοντές,  το 17% εξ αυτών χρησιμοποιούνται ως εθελοντές εκεί  που στο παρελθόν κατείχαν πληρωμένες θέσεις ( με αμοιβή).
  • Περίπου το ένα τρίτο, δηλ. 32 % των οργανώσεων αύξησε την εμπιστοσύνη τους στους εθελοντές, ενώ 9 τοις εκατό δοκίμασαν πτώση.
  • Ως επί το πλείστον η διαπραγμάτευση του πόνου, που είναι σημαντικά διαδεδομένος μεταξύ των διαφορετικών τύπων οργανώσεων, αν και αυτό περιλαμβάνεται στην ψυχική/πνευματική υγεία και την διαχείριση κρίσεων, είχαν μια πτώση στις συνεισφορές της τάξης του 51%!

Τρόποι μείωσης του προϋπολογισμού

Μια από τις σημαντικότερες ερωτήσεις του ερωτηματολογίου της έρευνας, για τους τρόπους αντίδρασης των ΜΚΟ, σε αυτό το νέο οικονομικό περιβάλλον ήταν: "Ποιους τρόπους χρησιμοποίησες ώστε να μειώσεις τον προϋπολογισμό σου;"

  • Μείωση στις δραστηριότητες/υπηρεσίες 58%
  • Πάγωμα αποδοχών 50%
  • Απολύσεις 38%
  • Πάγωμα προσλήψεων 30%
  • Μείωση στα προνόμια των υπαλλήλων 23%
  • Μείωση αποδοχών 21%
  • Άλλο 18%
  • Μείωση στις ώρες λειτουργίας 16%
  • Αναδόμηση του οργανισμού ή συγχώνευση με άλλον 12%

Ίσως ήρθε η ώρα με την ευκαιρία της οικονομικής κρίσης, να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας, τους στόχους μας, και για να δούμε με μια άλλη οπτική τα νέα δεδομένα, τη νέα τάξη πραγμάτων της κοινωνίας μας, συναντώντας την δική μας ενσυναίσθηση, που πρέπει να οικοδομηθεί πάνω στην αυτεπίγνωση! 


BeStrong.org.gr - 29.03.14