Στα 17 του έμεινε παράλυτος. Στα 30 του χτυπήθηκε για πρώτη φορά από τον καρκίνο. Έγιναν «καλά φιλαράκια», όπως λέει, και έτσι δέχτηκε την επίσκεψη του και πάλι στα 40 του χρόνια.

Απ’ όλες τις περιπέτειές του βγήκε νικητής. Ο Παναγιώτης Μιχαήλ δεν είναι υπεράνθρωπος. Είναι απλώς ένας άνθρωπος σαν όλους μας, που δεν έχασε όμως ποτέ την πίστη του στη ζωή. Υπήρξε αθλητής ακροβατικής γυμναστικής και σήμερα, υγιέστατος, ζει ευτυχισμένος με την γυναίκα της ζωής του, τη σύζυγο του Ιωάννα.

Έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Είμαστε Τουρίστες!», από τις εκδόσεις Μελίχρυσος, προκειμένου να βοηθήσει αλλά και να ενημερώσει κι άλλους ανθρώπους πως με τον καρκίνο δεν πεθαίνεις. Αντίθετα, μπορείς να ζήσεις μαζί του, ακόμη και να τον νικήσεις. Ο ίδιος τα κατάφερε και μας εξομολογείται το μυστικό που τον οδήγησε στην ζωή, νικώντας δυο φορές τον καρκίνο.
 

Από πού εμπνεύστηκες τον τίτλο για το βιβλίο σου «Είμαστε τουρίστες!»;

Από τον παππού μου, που σε αυτόν είναι αφιερωμένο και το βιβλίο. Ήταν μοναχός σε ένα μοναστήρι της Κύπρου, αφού κατά το ήμισυ (από τον πατέρα μου) είμαι από την Κύπρο, και όποτε πήγαινα διακοπές  μου έλεγε να μην ξεχάσω ποτέ ότι σε αυτή την ζωή είμαστε  τουρίστες!

Τότε το θεωρούσα φυσιολογικό, αφού πήγαινα στην Κύπρο ως τουρίστας…. Στην  πορεία της ζωής μου, όμως κατάλαβα τι εννοούσε, αφού η ίδια η ζωή φρόντισε να μου το εξηγήσει. 

Οι εμπειρίες μου με έκαναν να καταλάβω ότι στην ζωή μας πρέπει να πορευόμαστε ως τουρίστες, να την ρουφάμε ως το μεδούλι κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, γιατί κάποια στιγμή οι διακοπές τελειώνουν…


Πότε άρχισαν να ξεκινάνε τα δύσκολα;

Στα 17 μου και ενώ ήμουν αθλητής της ακροβατικής γυμναστικής, χωρίς κανένα λόγο έμεινα παράλυτος, δεν μπορούσα να περπατήσω και τα αντανακλαστικά μου ήταν στο μηδέν. Οι γιατροί την ασθένεια την ονόμασαν βαριά υποξεία πολυνευροπάθεια. Η διάγνωση τους ήταν ότι μπορεί να μην επανερχόμουν ποτέ, αλλά αν γινόταν κάτι θα γινόταν μετά από 2 χρόνια αφήνοντας μου η ασθένεια 40% αναπηρία. Το καλό ήταν ότι δεν το έβαλα κάτω, κάποιος μου έδινε θεωρώ δύναμη από εκεί ψηλά.

Καταρχάς δεν βίωνα την ασθένεια μου σαν ασθενής αλλά σαν αυτό που ήθελα να γίνω πάλι. Κάθε μέρα είχα στην σκέψη μου αυτό που ήθελα να γίνω και όχι αυτό που ήμουν. Δηλαδή ήθελα να γίνω πάλι καλά και να ξεκινήσω τις  προπονήσεις. Μέσα από καθημερινή δύσκολη και σκληρή προσπάθεια, επανήρθα πλήρως μετά από 9 μήνες.

Είχα ανατρέψει τα δεδομένα της επιστήμης. Τον επόμενο χρόνο πέρασα με την πρώτη προσπάθεια στο Τμήμα Φυσικής Αγωγής & Αθλητισμού και έγινα γυμναστής.


Ο δρόμος όμως, ήταν μακρύς, γιατί ήρθε ο καρκίνος.

Στα 30 μου ήρθε στην ζωή μου ο «φίλος μου» ο καρκίνος. Μου διεγνώσθη καρκίνος, εντελώς τυχαία από κάτι που ψηλάφισα στο σώμα μου και πήγα αμέσως στον γιατρό. Αυτό μου έσωσε και την ζωή! Τον πρόλαβα στα αρχικά σταδία της ανάπτυξης του.

Έκανα ισχυρές χημειοθεραπείες. Ουδέποτε, όμως, εγκατέλειψα την σωματική δραστηριότητα και αυτό με βοήθησε! Να φανταστείς βγήκα από το νοσοκομείο μετά την τελευταία χημειοθεραπεία Παρασκευή και την Δευτέρα πήγα στο μάθημα μου κανονικά κάνοντας αερόμπικ. Η γυμναστική με έκανε να νοιώθω ότι ζω!


Και πότε τελειώνουν τα δύσκολα;

Όλα πήγαιναν καλά για μια δεκαετία, μέχρι το Ιανουάριο του 2007. Μετά την πρώτη πενταετία και αφού είχα ξεπεράσει τον κίνδυνο επανεμφάνισης του, ο ογκολόγος δεν μου είχε συστήσει να συνεχίσω τα ετήσια τσεκ απ. Εγώ, όμως, μια μέρα τον χρόνο την είχα αφιερώσει στον εαυτό μου και πήγαινα κάνοντας το συνηθισμένο τσεκ απ για τον καρκίνο. Τον Ιανουάριο του 2007, σε ένα τέτοιο τσεκ απ μου διέγνωσαν γι άλλη μια αφορά καρκίνο στο ίδιο σημείο που είχα πριν 10 χρόνια.

Οι γιατροί είπαν ότι δεν θεωρείτε μεταστατικός αλλά εντελώς συμπτωματικό γεγονός που μπορεί να συμβεί με πιθανότητες του 5%. Για άλλη μια φορά κάποιος από εκεί επάνω που θεωρώ ότι είναι ο παππούς μου με έσωσε…. Η πρόληψη έσωσε ακόμα μια φορά την ζωή μου, αφού ο όγκος ήταν σε αρχικότατο στάδιο απλής μορφής και έκανα μόνο ακτινοβολίες.

Την πρώτη μέρα που είχα κάνει ακτινοβολία, το ίδιο απόγευμα πήρα το ποδήλατο μου και διένυσα 25 χιλιόμετρα πήγα στην δουλειά μου και το βράδυ επέστρεψα στο σπίτι σαν να μην συνέβαινε τίποτα. Ήταν η άμυνα στο ότι η ζωή μου συνεχιζόταν φυσιολογικά!
 

Τι ήταν αυτό που σε έβγαζε πάντα νικητή;

Το πείσμα που είχα για την ζωή με έκανε κάθε μέρα και πιο δυνατό μην υπολογίζοντας την πραγματική κατάσταση που ουσιαστικά βίωνα. Κατά την διάρκεια του τελευταίου περιστατικού μου δημιουργήθηκε η ιδέα της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που  θα παρέχει υποστήριξη σε όσους εμπλέκονται με τον καρκίνο.

Αυτό μου το όνειρο με έκανε ζωντανό και με βοήθησε να ξεπεράσω πιο γρήγορα την τελευταία μου περιπέτεια. Επειδή θεωρώ ότι τα πάντα στην ζωή γίνονται για κάποιο λόγο, ειλικρινά χαίρομαι που μου συνέβησαν όλα αυτά αφού με δίδαξαν την ουσία τις ζωής, αλλά με έμαθαν κα τον τρόπο να βοηθώ τις ανθρώπους. 


Έχασες ποτέ το κουράγιο σου;

Πάντα ήθελα σε ότι κατάσταση και να προέκυπτε στην ζωή μου, να κρατάω τα ηνία και αν έχανα το κουράγιο μου δεν θα είχα τον έλεγχο. Τον έλεγχο τον έχασα κάποιες φορές όχι με τις ασθένειες, αλλά με τις συμπεριφορές των ανθρώπων γύρω μου απέναντι μου όταν είχα τις ασθένειες….
 

Υπήρχαν άνθρωποι που στάθηκαν δίπλα σου;

Αυτό ακριβώς εννοώ ότι όλοι οι συνεργάτες και φίλοι δεν στάθηκαν δίπλα μου λες και ο καρκίνος είναι κολλητικός… Τότε κάποιες στιγμές έχασα το κουράγιο μου.  Έτσι αναγκάστηκα να κάνω καλύτερο μου φίλο τον καρκίνο και πίστεψε με έχω μάθει πολλά από αυτόν...

Εντάξει, για να είμαι απόλυτα ειλικρινής υπήρχαν ελάχιστοι μην πω μόνο ένας, που ενδιαφερόταν σε όλη την διάρκεια της ασθένειας για μένα. Δεν παρεξηγώ όμως, αφού έτσι πίστευαν και ξέρεις, δεν είχαν τι να μου πουν σαν θα με έβλεπαν, έλλειψη πληροφόρησης βλέπεις.

Οι μόνοι που ήταν κοντά μου, ήταν η οικογένεια μου και στην τελευταία περιπέτεια μου ο άνθρωπος της ζωής μου, η γυναίκα μου η Ιωάννα! 
 

Σε ποιους απευθύνεσαι με το βιβλίο αυτό;

Το βιβλίο το έγραψα πιστεύοντας ότι, μέσα από τις δικές μου περιπέτειες βοηθούσα έστω και έναν άνθρωπο, να δει την ζωή του ως τουρίστας. Να σου πω και κάτι άλλο που ίσως δεν το γνωρίζεις οι επιστήμονες λένε ότι 1 στους 3 ανθρώπους κατά την διάρκεια της ζωής τους θα έρθει αντιμέτωπος με τον καρκίνο!  Τελικά σε ποιους νομίζεις εσύ ότι αναφέρεται το βιβλίο; 
 

Στο παρελθόν έκανες και τηλεόραση, συμμετέχοντας σε διάφορα shows. Θα ήθελες να επανέρθεις στον χώρο του θεάματος;

Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την τηλεόραση όχι ως γυμναστής, αλλά ως εκπρόσωπος της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης φίλων του καρκίνου «Μείνε δυνατός», ως μέσον μεταφοράς του μηνύματος ότι με τον καρκίνο δεν πεθαίνεις μόνο, αλλά μπορεί να ζήσεις μαζί του αλλά και να τον νικήσεις!
 

Ποιοι είναι οι στόχοι και δράσεις της οργάνωσης;
 
Το όνειρο μου το έκανα πραγματικότητα μαζί με κάποιους ανθρώπους που με πίστεψαν. Από το Οκτώβριο 2007 έχει ξεκινήσει την λειτουργία της η κοινωφελής μη κερδοσκοπική οργάνωση φίλων του καρκίνου ¨ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ¨. Έχει σαν στόχο την πληροφόρηση και υποστήριξη σε όσους εμπλέκονται με τον καρκίνο.

Επειδή πιστεύουμε στην δύναμη του διαδικτύου ως μέσον ταχύτατης προώθησης πληροφοριών, το μεγαλύτερο μας ποσοστό της δραστηριότητας μας αυτή την στιγμή πραγματοποιείται μέσα από την ιστοσελίδα μας http://www.bestrong.org.gr

Κάποιος μπορεί να βρει όλες τις πληροφορίες που αφορούν τον καρκίνο καθώς επίσης και άρθρα γραμμένα από ειδικούς ψυχολόγους για την υποστήριξη που χρειάζονται οι καρκινοπαθείς και οι οικείοι τους.

Σύντομα θα ανεβάσουμε forum όπου θα μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να καταθέσουν αλλά και να ανταλλάξουν τις απόψεις τους σε σχέση με τον καρκίνο. Επίσης θα υπάρξει on line υποστήριξη όπου κάποιος θα μπορεί ανώνυμα να επικοινωνήσει με τον οργανισμό και αν χρειαστεί ακόμα και να υποστηριχτεί, καθοδηγώντας τον για το που θα πρέπει να απευθυνθεί.

Τέλος, έχουμε δημιουργήσει τις ιστορίες νικητών, όπου καλούμε όλους όσους έχουν βιώσει τον καρκίνο να μας στείλουν την ιστορία τους, για να αποτελέσει παράδειγμα ελπίδας για κάποιους ανθρώπους που τον βιώνουν και να μάθουν όλοι ότι με τον καρκίνο δεν πεθαίνεις μόνο, αλλά μπορείς να ζήσεις!

Όλο αυτό το εγχείρημα το πραγματοποιούμε με δικά μας χρήματα και ευελπιστούμε στην ευαισθησία των ανθρώπων, μέσω του εθελοντισμού και των δωρεών για να μας βοηθήσουν ώστε να ολοκληρώσουμε το έργο μας! Για αυτόν τον λόγο μέρος των εσόδων του βιβλίου θα διατεθούν για την μη κερδοσκοπική οργάνωση.
 

Θεωρείς τον εαυτό σου τυχερό;

Αφού τις ξεπέρασα ανακάλυψα, το πόσο τυχερός ήμουν που έζησα όλα αυτά και έμαθα τόσα πολλά για τον εαυτό μου και την ζωή γενικότερα!

 
Ποιο είναι το moto της ζωής σου;

Εκτός του ότι τελικά είμαστε τουρίστες, ο δρόμος για την επιτυχία δεν υπάρχει, επιτυχία είναι ο δρόμος!


ΣΤΕΛΛΑ ΝΟΒΑΚΗ
Περιοδικό "Star Week"
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 28/02/2008

BeStrong.org.gr - 29.03.14