Νέα
Νέα της οργάνωσης

Δεν φοβάμαι τον καρκίνο τον σέβομαι...

Περιοδικό ΕΓΩ

Η συγκινητική ιστορία της ζωής του, οι δυο μάχες με τον καρκίνο που του έδωσαν το έναυσμα να βοηθήσει όσους ανθρώπους μπορούσε μέσα από τη μη κερδοσκοπική οργάνωση «Be strong». Ο γυμναστής Παναγιώτης Μιχαήλ μέσα από την προσωπική του εξομολόγηση, παραδίδει μαθήματα θάρρους, δύναμης και αλήθειας!

 
Κερδίσατε δυο φορές τη μάχη με τον καρκίνο και όχι απλώς δεν επηρεαστήκατε ψυχολογικά αλλά κάνατε και μια γραμμή βοήθειας για άτομα που πάσχουν από τη νόσο.  
 
Είναι αλήθεια. Η ιδέα της γραμμής και της οργάνωσης «Be strong» (σ.σ.: Μείνε Δυνατός) ήρθε το 2007, όταν έφτασα στο δικό μου πάτο, όπου νόσησα για δεύτερη φορά από καρκίνο. Οι γνωστοί μου και οι φίλοι μου δεν ήταν κοντά μου. Την περίοδο που έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι, σκεφτόμουν: «Ας υπήρχε έστω και μια τηλεφωνική γραμμή βοήθειας, να μιλήσω με έναν άγνωστο». Έτσι δημιουργήθηκε η ιδέα του 1069.
 

Είναι σοκαριστικό ότι άνθρωποι που θεωρούσατε ως δεδομένο ότι θα είναι δίπλα σας τη δύσκολη εκείνη στιγμή της ζωής σας, να μην είναι τελικά….
 
Ήταν σοκαριστικό. Μου έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα στη ζωή μου. Μισώ τα ψεύτικα λόγια και τις υποσχέσεις και δεν επιτρέπω πια σε τέτοιου είδους ανθρώπους να μπαίνουν στη ζωή μου.
 

Επικοινωνούσατε μαζί τους;
 
Βεβαίως, τους αναζητούσα. Είχα ανάγκη να με επισκεφτούν κι εκείνοι, όμως έβρισκαν οποιαδήποτε δικαιολογία για να μην το πράξουν. Ήταν ουσιαστικά ο δικός τους τρόπος να διαχειριστούν κάτι για το οποίο είχαν άγνοια. Με θεωρούσαν μελλοθάνατο κι έτσι με αντιμετώπιζαν.
 

Πολλές φορές οι άνθρωποι είναι ρατσιστές, ακόμα και με τους καρκινοπαθείς.  
 
Ισχύει. Αν σκεφτείτε, όμως, ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας λέει ότι έας στους τρεις θα νοσήσει από καρκίνο κατά τη διάρκεια της ζωής του, μάλλον πρέπει να αρχίσουμε να πληροφορούμαστε γι’ αυτόν. Η άγνοια δημιουργεί φόβο. Όλοι οι διαγνωσθέντες καρκίνοι στο πρώτο στάδιο είναι θεραπεύσιμοι κατά 95%. Επίσης, το 45% των καρκίνων που έχουν ήδη εκδηλωθεί οφείλεται στη κακή διατροφή και την υποκινητικότητα. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι η λέξη καρκίνος δεν σημαίνει θάνατος.
 

Κατά τη διάρκεια της νόσου είπατε ποτέ: «Γατί σε μένα;».
 
Την πρώτη φορά είπα: «Γιατί όχι και σε μένα; Ποιος είμαι εγώ, που θα ξεχωρίσει από το πλήθος; Γιατί να είμαι ο… εκλεκτός, που δεν θα του συμβεί;». Τη δεύτερη φορά, το είπα το 2007, και αυτό το «γιατί συνέβαλε δημιουργία της οργάνωσης «Be strong». Ήθελα να βοηθήσω άλλους ανθρώπους να έχουν το δικαίωμα στην υποστήριξη, που εγώ αντίστοιχα δεν είχα την περίοδο που νοσούσα.
 

Πιστεύετε τελικά ότι ήταν μοιραίο το να νοσήσετε δύο φορές;
 
Ύστερα από πέντε χρόνια λειτουργίας της οργάνωσης μπορώ να σας πω ότι έτσι έπρεπε να γίνει. Έχω πάρει πολύ μεγάλη χαρά από ανθρώπους που έχουν βοηθηθεί από εμένα είτε προσωπικά είτε από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας που βρίσκονται στην οργάνωση. Αυτό το συναίσθημα, όποιος δεν το έχει νιώσει, δεν μπορεί να αντιληφθεί.
 

Σε ποιο μέρος του σώματος σας διαγνώστηκε ότι πάσχετε από καρκίνο;
 
Στους όρχεις. Και τις δύο φορές ήταν σε αρχικό στάδιο. Με το που είδα το σύμπτωμα, όμως πήγα στο γιατρό, γιατί ενδεχομένως να μην μιλούσαμε αυτήν την στιγμή.
 

Άλλαξε η ερωτική σας ζωή;
 
Όχι. Η ερωτική μου ζωή είναι φυσιολογική όπως και πρώτα.
 

Σας επηρέασε ψυχολογικά;
 
Βεβαίως. Σαφώς οι πρώτες σκέψεις που πέρασαν από το μυαλό μου ήταν αναμφισβήτητα αναφορικά με το κομμάτι της σεξουαλικότητας, στο αν θα μπορέσω να ξανακάνω έρωτα, αν θα λειτουργώ κανονικά.
 

Κλάψατε;
 
Όχι. Φέτος κατάφερα να κλάψω καθυστερημένα για όσα έχω περάσει, με αφορμή ένα γεγονός της προσωπικής μου ζωής. Έκλαιγα επί μισή ώρα. Θρηνούσα για όλες τις απώλειες της ζωής μου. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν μπήκα στη διαδικασία να θρηνήσω. Έπρεπε να είμαι πάντα δυνατό, για να μην στεναχωρώ άλλους ανθρώπους. Είχα φτάσει όμως, στον πάτο, στο ναδίρ.
 

Πώς ήσασταν όταν φτάσατε στο ναδίρ;
 
Υπήρχαν στιγμές που δεν ήθελα να βγω από το σπίτι μου. Εκεί αποφασίζεις αν αυτόν τον πάτο τον επιλέξεις ως σταθερό σημείο ώθησης για να κάνεις την ανάδυση σου ή τον επιλέξεις για το μελλοντικό σου σπίτι. Δεν είχα πολλές επιλογές. Έκανα την προσωπική μου ανάδυση, μέσα από τις δικές μου στάχτες, δημιουργώντας την οργάνωση που θα βοηθούσε άλλους ανθρώπους.
 

Τον τελευταίο χρόνο έχετε βοηθήσει 2000 άτομα περίπου. Αυτός ο αριθμός δείχνει την αναγκαιότητα της οργάνωσης. Περνάτε, όμως, δύσκολα οικονομικά.
 
Η γραμμή μας ξεκίνησε το 2010, όπου και λειτουργούσε επί 12 ώρες, με την υποστήριξη του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Το 2011 λειτουργήσαμε με δικά μας έσοδα και ένα χρόνο αργότερα ήρθε ξανά το Ίδρυμα και μας βοήθησε. Δυστυχώς, όμως, δεν μπορέσαμε να συγκεντρώσουμε το απαραίτητο ποσό που χρειάζεται, το οποίο είναι 50.000 ευρώ το χρόνο, για να πληρώνονται όσοι βρίσκονται πίσω από τη γραμμή. Αναγκαστήκαμε να μειώσουμε τους ειδικούς ψυχικής υγείας από επτά σε τέσσερις από 24ωρη η λειτουργία μας να γίνει 12ωρη. Ο στόχος μας είναι να επανέλθουμε στο προηγούμενο πρόγραμμα μας. Από το 2010 έχουν απευθυνθεί στη γραμμή μας γύρω στα 4.500 άτομα. Εκτός από την τηλεφωνική γραμμή παρέχουμε και τηλεφωνική διαδικτυακή υποστήριξη. Το site μας έχει μεγάλο όγκο πληροφοριών. Οι ειδικοί ψυχικής υγείας υποστηρίζουν όσους αναζητούν την οποιαδήποτε πληροφορία μέσω e-mail και chat. Το website μας είναι το bestrong.org.gr
 

Το 2010 κάνατε ένα τηλεοπτικό διαφημιστικό σποτ με την Ελένη Καλαμάρη, που είχε γνωστοποιηθεί η προσωπική της μάχη και, ενώ ήταν στο τελικό στάδιο του καρκίνου, έμεινε για πέντε χρόνια στη ζωή. Τι κρατάτε από εκείνη;
 
Τη στάση της απέναντι στη ζωή. Πριν φύγει, έγραψε στην προσωπική της σελίδα στο Facebook: « Η Ελένη δεν έχει καρκίνο. Ο καρκίνος έχει Ελένη». Αυτό, αν το αναλύσεις, είναι πολύ σπουδαίο. Η δίψα να πραγματοποιήσει τα όνειρα της, όπως το να δει το παιδί της να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό την κράτησε στη ζωή επί πέντε χρόνια, ενώ οι γιατροί της έδιναν μόλις τρεις με έξι μήνες ζωής. Έχω την αίσθηση ότι δεν έχει φύγει, ότι είναι κάπου εδώ κοντά μας και μας προστατεύει κατά έναν τρόπο.
 

Είπατε, αντίστοιχα, ποτέ στον εαυτό σας «ο καρκίνος έχει Παναγιώτη;»
 

Όχι, δεν φοβάμαι τον καρκίνο… Τον σέβομαι. Φοβάμαι πιο πολύ τους ανθρώπους που κρύβουν σάπιες ψυχές.
 

Ήσασταν παντρεμένος κατά τη διάρκεια της ασθένειάς σας;
 
Ναι. Τη δεύτερη φορά που είχα καρκίνο επηρεάστηκε πολύ ο γάμος μου, διότι άλλαξα εγώ, διαφοροποιήθηκαν οι προτεραιότητες μου. Αποστολή μου στη ζωή ήταν πια να βοηθήσω άλλους ανθρώπους. Όταν είσαι όλη μέρα σε μια οργάνωση πόσο μπορεί να αντέξει κάποιος κοντά σου; Πριν από μήνες τελείωσε ο γάμος μου. Αγαπώ, εκτιμώ και σέβομαι την πρώην γυναίκα μου. Δεν μαλώσαμε, δεν γίναμε εχθροί. Η σχέση μας έκανε τον κύκλο της.
 

Δεν φοβηθήκατε ποτέ τον θάνατο;
 
Όχι, ούτε αυτήν τη στιγμή που σας μιλάω τρομάζω με την ιδέα του θανάτου. Εάν υποθέσουμε ότι για κάποιο λόγο αύριο έφευγα από τη ζωή, θα ήμουν πολύ ήρεμος. Η μόνη έννοια που θα είχα, θα ήταν ότι δεν θα είχα φροντίσει για τη βιωσιμότητα της οργάνωσης, την οποία έχω σαν παιδί μου και δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να την κατακρεουργήσει με την οποιαδήποτε έννοια.
 

Περάσατε μια περίοδο που είχατε ενοχές με τον εαυτό σας;
 
Ναι. Το 2007 πήγα στο Άγιο Όρος και εξομολογήθηκα. Νόμιζα ότι ο Θεός με τιμωρεί. Με πολύ αγάπη ο πνευματικός μου με έκανε να αντιληφθώ ότι ο Θεός δεν είναι τιμωρός.
 

Είχατε πίστη στον θεό;
 
Πίστευα στον εαυτό μου. Όταν ήμουν δεκαεπτά ετών είχα μείνει παράλυτος για εννέα μήνες. Κανένας δεν μου επιβεβαίωνε ότι θα γίνω καλά. Συνέβη, όμως, και αμέσως μετά έδωσα εξετάσεις στη γυμναστική ακαδημία. Δεν εγκαταλείπω τη μάχη. Έπειτα από καρκίνους σκέφτηκα από πού έπαιρνα τόση δύναμη. Κατάλαβα ότι  ο Θεός με προστατεύει.
 

Φοβάστε μήπως ο… ύπουλος εχθρός επιστρέψει ξανά στη ζωή σας;
 
Είμαι εδώ και τον περιμένω. Στο αυτοβιογραφικό μου βιβλίο που έγραψα «Είμαστε τουρίστες!» και είναι ουσιαστικά η κατάθεση μου για όσα έχω περάσει, κλείνω λέγοντας: «Και αν έρθει δεύτερη, τρίτη ή πέμπτη φορά, εγώ θα είμαι εδώ έτοιμος. Έχω τα ‘‘όπλα’’ και θα τον περιμένω».    
 

Πώς ονειρεύεστε το μέλλον;
 
Ένα από τα όνειρα μου είναι να δημιουργήσω το πρώτο κέντρο ευεξίας ολιστικής υποστήριξης ανθρώπων που έχουν καρκίνο στην Ελλάδα. Επιθυμώ να είμαι υγιής, με ανθρώπους που με αγαπούν ουσιαστικά.


Ο Παναγιώτης Μιχαήλ έχει εξιστορίσει με συγκινητικό τρόπο στο βιβλίο του "Είμαστε Τουρίστες!", τη μάχη του με τον καρκίνο. Μια μάχη όμως, γεμάτη με θάρρος και δύναμη για ζωή. Τέλος τη Δευτέρα 8 Απριλίου βραβεύτηκε από την Ένωση Μαζί για το Παιδί με το βραβείο "Μάθημα Ζωής", για την κοινωνική του προσφορά, από την πρύτανη Ελένη Γλυκάτζη Αρβελέρ και το πρόεδρο της Ένωσης, Χρήστο Μπαρτζώκα.


Από τον Γιάννη Βίτσα   
Περιοδικό ΕΓΩ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 11/04/2013


BeStrong.org.gr - 29.03.14